Ziyâüddîn Nahşebî

Büyüklerden biri, bir kadınla evlendi. Gece olunca, ona; "Ey hanım, pijamamı hazırla yatacağım" dedi. Hanımı; "Efendim, senin Mevlâ'n (efendin) yok mu?" dedi. "Vardır" buyurdu. "Senin Mevlâ'n uyur mu, uyumaz mı?" dedi. "Uyumaz" buyurdu. "Mevlâ'n uyanık iken sen uyumaktan hayâ etmez misin?" dedi...

İnsan, ölüm, fakr ve ateşin (Cehennemin) koşu meydanındadır. Allahü teâlâ onun terbiyecisi, Peygamberler sürücüsü, kitaplar öncüsüdür, o ise serkeştir. Dinle, iyi dinle! Bir gün Mûsâ aleyhisselâma; "Kavminin içindeki sâlihleri diğerlerinden ayır!" diye emir geldi. Mûsâ aleyhisselâm seslendi. Halkın çoğu çıkıp ayrıldı. "Bunlar arasında daha sâlih olanları seç!" emri geldi. Mûsâ aleyhisselâm yetmiş kişiyi ayırdı. Tekrar emir geldi. Yetmişten yedi kişi ayırdı. Yine emir geldi, yediden üç kişi ayırdı. Allahü teâlâ, Hazreti Mûsâ'ya:

"Bu üç kişi kullarımdan, en aşağı olanlardır. (Sâlihler) sözünü duyunca, kendilerini sâlihlerden saydılar" diye vahy geldi.

Kardeşim! Bu yol öyle bir yoldur ki, tâat ediyorum iddiasında olan kimse, tâat etmeyenden daha kötüdür. Kardeşim, eskiden öyle insanlar vardı ki, başkalarının günah işlediklerini duysalar, sıtmalı gibi titrerlerdi. Senin ise kendi günâhından için yanmıyor. Eskiden bir âdet vardı; güller açınca, insânlar oyun oynarlar, eğlenirlerdi. Bu sebeptendir ki, her sene güllerin yetişme, açılma zamanı gelince, Ma'rûf-i Kerhi hazretleri üzülür; "Gül açtı, şimdi insanlar oyunla meşgûl olacaklar" derdi.

Büyüklerimiz diyorlar ki: Bir kimsenin kendinin emri altında olması, nefsinin emri altında olmasından iyidir. Dervişlerden biri, cuma günleri dışarı çıkar, kimi görse; "Mescide hangi yoldan gitmeli?" diye sorardı. Birisi ona; "Senelerdir mescide gidersin, yolu öğrenemedin mi?" dedi. "Biliyorum, ama gittiğimiz yolda mahkûm olmak, hâkim olmaktan daha iyidir" dedi.

Kıt'a: "Nahşebi, sözlerinin arasında,/Damlaya ne için ırmak dersin./Herkes tufeyli olmak ister sana,/Gerçi sen de birine tufeylisin."