Mâcid el-Kürdî hazretleri

Mâcid el-Kürdî hazretleri, Kuzey Irak’ta yetişen büyük velîlerdendir. 1166 (H.561) senesinde vefât etti. Mâcid el-Kürdî, o devirdeki velîlerin öncüsüydü. Zamânındaki evliyâ ona bağlanmakta, ona tâzim ve hürmette hep berâberdiler. Mânevî yardımları çok görüldü...

ALLAHÜ TEÂLÂYA ÂŞIK OLANLAR...
Bu mübarek zatın da kıymetli nasihatleri vardır. Allahü teâlâya âşık olanlar hakkında buyurdu ki:
“Allahü teâlâya âşık olanların kalpleri, azîz ve celîl olan Allahü teâlânın nûru ile nûrlanmış, aydınlanmıştır. O kalbde istek, arzu hâli hareket edince, onun nûru yer ile gök arasını aydınlatır. Allahü teâlâ, meleklere onları över ve; ‘Şâhid olunuz ki, ben onlara daha müştâkım’ buyurur.”
“Şevk, Allahü teâlâya âşık olanların kalplerinde yanan bir ateştir. O ateşi ancak, Allahü teâlâya kavuşmak ve O’nun cemâline nazar etmek (bakmak) teskîn eder, dindirir.”
Bir gün, bu zata, yapılacak ve sakınılacak şeylerden soruldu. Buyurdu ki:
“Kişiye, ilim olarak Allahü teâlâdan korkması yetişir. Kişiye, cehâlet olarak da kendi nefsini beğenmesi, ucb sâhibi olması kâfidir. Ucb artınca, ahmaklık hâlini alır. Kişinin kendi ayıplarını görmesine mâni olur.”
Bir gün de kendisine; “Dünyâda en güzel kazanç nedir?” diye sordular. Cevap olarak şöyle buyurdu:
“Şu üç şey dünyâda en güzel kazançtır:
1) Allahü teâlânın sevgili kullarının sohbetinde bulunmak ve din kardeşleri ile sohbet etmek.
2) Geceleri teheccüd namazı kılmak ve doya doya Kur’ân-ı kerîm okumak.
3) Allahü teâlâyı hiç unutmayıp, O’nu zikretmek, anmak.”

BEDBAHTLIĞIN ALÂMETİ!..
Kendisine, “Bedbahtlığın alâmeti nedir?” dediklerinde, şöyle cevap verdi:
“Şu beş şey bedbahtlığın alâmetidir:
1) Gözün yaşarmaması.
2) Kalbin katı olması.
3) Hayâsızlık.
4) Dünyâya düşkün olmak.
5) Dünyâ için canından endişe etmek... Mümin kimse, Allahü teâlâdan korkar. Başka sözlerden dilini korur.”
Mâcid el-Kürdî hazretleri vefatına yakın buyurdu ki:
“Susmak, yorulmadan, güçlük çekmeden yapılan bir ibâdettir. Zâhirî bir süs ile süslenmeden kazanılan bir zînettir. İnsanı özür dilemek zilletine düşmekten koruyan bir zenginliktir. Kirâmen kâtibîn meleklerine rahatlıktır...”