Şâfiî Fıkıh âlimi Ahmed Aysâvî
Ahmed Aysâvi, akrabâlarını ziyâret için iki defâ Trablusşâm'a gitti. Haleb'e de gitti. Oranın ahâlisi kendisini çok iyi karşıladı. Çok hürmet ve ikrâmda bulundular...
Aysâvi hazretleri, fıkıh ilminde ve bu ilme uygun fetvâ vermekte diğer âlimlerden önde idi. Bütün zamânı ders ve fetvâ vermekle, insanlara faydalı olmakla geçerdi. Her hâli dinimizin emirlerine tam uygun idi. Haramlar ile birlikte şüpheli olan şeylerden de son derece kaçınırdı. Herkes tarafından sevilip hürmet edilen pek yüksek bir zât olup, büyüklüğü, üstünlük ve asâleti her tarafta konuşulurdu. Gâyet yumuşak huylu, İslâmın güzel ahlâkı ile süslü idi. Ayıb ve çirkin hâllerden, kin ve düşmanlık gibi bozuk düşüncelerden uzak idi. Güzel huylar ve iyi sıfatlar onda, meleke, alışkanlık hâline gelmişti. Konuşmasında bir şeyi anlatmasında öyle hoş, yumuşak, nâzik ve mülâyim idi ki, dinleyenler onun bu güzel hâline hayrân kalırlardı.
"El-Hubeb" Şâfii ilmihalidir...
Ahmed Aysâvi, "El-Hubeb" isminde, Şâfii mezhebi fıkıh bilgilerini anlatan bir eser yazdı. Daha sonra bu eserini çok güzel bir şekilde şerhetti. Bunlardan başka, minâre yapılmasına dâir bir risâlesi ve başka risâleleri de vardır.
Bu mübarek zat, 1617 (H.1026) senesinde, ocak ayının üçünde salı günü Şam'da vefât etti. Bâb-üs-sagir Kabristanında defnolundu. Vefâtı sırasında "Yâ Rabbi! Kulun Ahmed Aysâvi'ye rahmet et" mânâsında bir Arabi mısra söyledi ve rahmet-i Rahmana kavuştu...