ben Hayattayken Kimseye Söyleme!
Alâeddin Semerkandi hazretlerini sevenlerden biri, bir gün yola çıkmıştı. Yolda onu bir eşkıyâ öldürmek istedi. Tam o sırada eşkıyâya; "Bütün eşyâm param, neyim varsa senin olsun. Beni serbest bırak, öldürme" dedi. O şahıs; "Onlar nasıl olsa benim olacak, maksadım seni öldürmektir" dedi. O zât o anda Alâaddin Ali Semerkandi'yi hatırladı ve; "Yâ Rabbi! Kudretinle Seyyid Alâaddin hazretlerinden bana yardım ulaştır" der demez, eşkıyâ, o zâta üç kere bıçağı çaldı ise de, Allahü teâlânın izniyle ve Alâaddin Semerkandi'nin himmeti bereketiyle bıçak kesmedi. Bunun üzerine eşkıyâ, bıçağın keskin olup olmadığını denemek için büyük taşa vurdu. Taş ikiye ayrıldı. Tekrar o zâtı kesmek istedi, fakat bıçak yine kesmedi. O zât eşkıyaya şöyle dedi:
"SEN BENİ ÖLDÜREMEZSİN!.."
"Ey kişi! Benim bir aziz hocam var. Onun bereketiyle beni öldüremezsin" dedi. Eşkıyâ bu sözü duyar duymaz kızıp; "Görelim bakalım hocan seni elimden kurtarabilecek mi?" dedi ve elindeki bıçakla tekrar saldırdı. O zât canından umudunu kestiği zamanda âniden; elinde mızrak, beyaz bir ata binmiş, yeşiller giymiş bir zât yıldırım gibi geldi ve eşkıyâya mızrağı ile öyle vurdu ki, mızrağın ucundan kıvılcımlar çıktı. Eşkıyâ o anda öldü. Atlının Alâeddin Ali Semerkandi olduğunu anlayan talebe, Zeyne'ye gelince, başından geçenleri henüz anlatmamıştı ki, Alâeddin Semerkandi ona; "Ben hayatta iken sırrımı kimseye söyleme, sakla!" buyurdu...