İbrâhîm Harbî

"Kalbimize yerleştirdi"
Zamanının âlimlerinden bir zât şöyle demiştir:
"Üç kimsenin benzerini görmedim. Biri, Ahmed bin Hanbel'dir ki, analar onun gibisini doğurmamıştır. Diğeri Beşir bin Hâris olup, tepeden tırnağa akıl ile dolu idi. Üçüncüsü, Ebû Ubeyd-İbrâhim Harbi'dir ki, ilim deryası idi..."
Dâre Kutni de onun hakkında, "O sâdık ve her ilimde emsalini geçmiş bir âlimdir" demiştir.
İbrâhim Harbi, ilimde, zühd ve takvada (dünyâya düşkün olmamada, harâm ve şüphelilerden sakınmada) Ahmed bin Hanbel hazretlerine çok benzerdi. Kendisi bu hocasına kıyas edilir, onun gibidir, denilirdi. Şu sözü meşhûrdur;
"Size hadis âlimlerinden söylediğim her söz, Ahmed bin Hanbel'den nakildir. O bize, çocukluğumuzdan beri Resûlullahın sünnetine tâbi olmamızı, Eshâb-ı kirâmın naklettiklerine ve Tâbiinin, Eshâbdan bildirdiklerine uymamızı söyledi ve bunu kalbimize yerleştirdi."

"Ölüm yaklaşmakta..."
İbrâhim Harbi, ömrünün son günlerinde hastalanmıştı. Bir tabip, onun tedavisi için yanına gelip gidiyordu. Bir gün hizmetçisi ona; bu tabibin öldüğünü haber verdi. Bunun üzerine şu beyiti söyledi:
"Hastalığı tedavi eden tabip öldü/Ölüm, hastaya da yaklaşmakta..."
Sonra kendisini ziyarete gelenlere de şu şiiri söyledi:
"Her taraftan üzerime musibetler geliyor/Yavaş yavaş eridiğimi görüyorum/Nefs, insanı nasıl da aldatıyor/Kulluk yapmaya fırsat vermiyor/Ömür yaydan fırlayan ok gibi geçiyor..."
Bunları söyledikten kısa bir zaman sonra da vefat etti...