şehidlerin Efendisi Hazreti Hamza
Sancaktarlarının ölmesi Kureyş'i şaşkına çevirdi. Sarsıldılar, sendelediler. Halid bin Velid'in saldırıları da sonuç vermedi. Müşrikler, kaçışmaya başladılar. Sâfvân, Hazreti Hamza'yı savaşırken görüyor, "Ben, bugüne kadar kavmini öldürmeye onun kadar hırslı bir kimse daha görmedim" diyordu...
Uhud Harbinde; Peygamber efendimiz, Hazreti Hamza'yı en önde zırhsız süvarilerin başında çarpışmakla vazifelendirdi. Hazreti Hamza, kendisine kartal kanadından bir tuğ yapmıştı. Umumi taarruza geçildi. Hazreti Hamza, iki elinde iki kılıç tutuyor "Ben Allahü teâlâ'nın arslanıyım!" diyor düşmanı önüne katmış öldüre öldüre ilerliyordu...
Herkes bütün güçleriyle çarpışırken, bir ara Resûlullah Efendimiz ile Hazreti Hamza arasında kimse kalmadı. Hazreti Hamza, hiç arkasına bakmıyor, hep ileri doğru hücum tazeliyordu. Savaşın başlamasından bu ana kadar tek başına 30 müşriki öldürmüştü...
AYAĞI KAYDI VE...
Bu sırada Siba bin Ümmü Emmar; "Bana karşı koyabilecek bir yiğit var mı?" diyerek Hazreti Hamza'ya meydan okudu. Hazreti Hamza "Yanıma gel ey sünnetçi kadının oğlu! Demek sen Allaha ve Resûlüne meydan okuyorsun, öyle mi?" deyip onu göz açtırmadan bacaklarından tutup yere serdi, üzerine çöküp, kafasını gövdesinden ayırdı... Kalktı, karşı kayanın arkasında, Vahşi'yi elinde mızrak ile kendisine nişan alıyor gördü. Sel sularının açtığı çukura gelince ayağı kaydı. Arkası üzeri yere yıkıldı, karnından zırhı açılmıştı. Mızrak atmakta çok usta olan Vahşi, fırsatı kaçırmamıştı. Fırlattığı mızrak Hazreti Hamza'nın mübârek vücuduna saplandı. Hamza radıyallahü anh, oraya çöktü. Bedeni bir daha doğrulamadı, fakat ruhu cennete çoktan uçmuştu...
Resulullah efendimiz mahzun... (Vahşi'ye niçin beddua etmiyorsunuz) dediklerinde, (Mi'râc gecesi, Hamza ile Vahşi'yi kol kola Cennete giderken gördüm) buyurdular. Evet, Vahşi de bir müddet sonra iman etmiş ve "Hazreti Vahşi" olmuştur... Bize düşen ise, onlara birer Fatiha göndermek...