o Zaman Sözün Bana Tesir Etmedi
Şakik-i Belhi, gençliğinde, bulunduğu bölgedeki gençlerin reisi idi. Bir gün arkadaşlarıyla birlikte, Mecûsilerin taptıkları ateşin bulunduğu tapınağa geldiler. Arkadaşlarına, "Haydi içeri girelim. Mecûsiler ne yapıyorlar, ateşe nasıl tapıyorlar, bakalım" dedi. İçeride güzel yüzlü bir gencin ateşe tapınmakta olduğunu gördüler. Şakik-i Belhi o gence, Müslüman olmasını teklif etti. O genç, Şakik-i Belhi'nin yanına gelip ona bir tokat vurdu. Şakik-i Belhi ve arkadaşları buna bir mânâ veremeyip, dışarı çıktılar. Şakik-i Belhi; "Kendi kusurlarım sebebiyle bu Mecûsi Müslüman olmadı. Sözüm tesir etmedi" diyerek, tövbe ve istigfâr eyledi. Hattâ kusur ve günahlarının affı için ağladı, çok gözyaşı döktü... Uzun yıllar ilim öğrendi. Büyük âlimler arasına girdi. Allahü teâlânın katında sevilen kimselerden oldu...
Yıllar sonra bir gün talebeleriyle yine o Mecûsilerin tapındığı yere geldiler. Talebelerine; "Geliniz Mecûsileri görelim de, onlar gibi olmadığımız için Allahü teâlâya şükredelim" buyurdu. İçeri girdiklerinde, ihtiyar bir mecûsinin ateşe tapınmakta olduğunu gördüler. Şakik-i Belhi ona; "Niçin Müslüman olmuyorsun? Güzel simâlı bir ihtiyarsın" deyince, ihtiyar; "Bana İslâmı anlat" dedi. Şakik-i Belhi ona İslâmiyeti anlattı, o da Müslüman oldu...
"İŞTE O GENÇ BENİM!"
Berâberce dışarı çıktılar. Giderken, Şakik-i Belhi, yeni Müslüman olan ihtiyara; "Filan târihte, Mecûsilerin bu tapınağında bir genç vardı. Şimdi ne hâldedir?" diye sordu. İhtiyar; "İşte ben o gencim" dedi. Şakik-i Belhi çok hayret etti ve "Sana o zaman Müslümanlığı anlattım, Müslüman olmanı teklif ettim, kabûl etmedin. Şimdi anlattım, hemen Müslüman oldun. Hikmeti nedir?" diye sordu. İhtiyar bunu şöyle cevaplandırdı: "O zaman senin sözün bana tesir etmedi. Şimdi ise o kadar temiz ve nurlusun ki, benim pislik ve zulmetimi giderip temizledin. Allahü teâlâ da senin nûrunu arttırsın!" Oradakiler "Âmin" dediler. İhtiyar bunları söyledikten kısa bir zaman sonra vefat etti...