sen De Savaşa Katıl Yâ Vahşi!..
Orduya, yakınlarının öcünün alınması için askerleri gayretlendirmek maksadıyla bazı Kureyş kadınları da katılmıştı. Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) Mekke'de bulunan amcası Abbas, Kureyşlilerin bu büyük hazırlığını özel olarak tuttuğu bir adamla gönderdiği mektubda yeğenine bildirdi. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ve dostlarının zarar görmesini istemiyordu. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) gönderdiği keşif kolları ile, bu haberin doğruluğunu ayrıca öğrendi. Düşmanı karşılamak için hemen hazırlıkları başlattı.
Mekke'nin ileri gelenlerinden Cubeyr bin Mut'im'in Habeşi bir kölesi vardı, adı Vahşi'ydi. Cubeyr bin Mutim, kölesi Vahşi'ye dedi ki: "Sen de savaşa katıl yâ Vahşi! Şayet Muhammed'in amcası Hamza'yı öldürürsen, seni kölelikten azad edeceğim." Vahşi, hürriyet uğruna savaşa katılmaya karar verdi. Ebu Süfyan komutasındaki 3000 kişilik ordu, Mekke üzerinden harekete geçti...
"GÖĞÜS GÖĞÜSE ÇARPIŞALIM!.."
Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) sahabilerini topladı ve nasıl hareket edeceklerini konuşmaya başladı. Kendisi gördüğü bir rüya üzerine şehirde kalarak düşmanı püskürtmek fikrinde olduğunu söyledi. Sahabilerin bir kısmı da bu düşüncede olduklarını bildirdiler. Ancak Bedir Savaşına katılamayanlar, gençler ve yiğitler, düşmanla göğüs göğüse çarpışmak için Medine dışına çıkılmasını istediler. Bu fikirlerinin kabulü için de çok ısrarlı davrandılar... Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bunun üzerine İslâm ordusunu hazırladı. Dışarıda savaşmak için ısrar edenler, Peygamber Efendimizin fikrine göre hareket etmenin daha iyi olacağını anladılar. Bu fikrin uygulanması için ısrarlarından vazgeçtiler. Ancak Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), verilen karardan dönmesinin uygun olmadığını bildirdi. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) 1000 kişilik bir kuvvetle cuma namazından sonra Medine'den çıktı... Devamını yarın okuyalım inşallah...