Allahü Teâlânın Rezil Ettikleri
"Hazreti Ali (radıyallahu anh) buyurdu ki: Şayet ben Allahü teâlâyı zikretmeyi unutsam, Allahü teâlâya ancak Peygamberimize (sallallahü aleyhi ve sellem) salevât-ı şerife getirerek yakınlık elde ederim. Çünkü ben Resûlullah Efendimizden şöyle işittim: Cebrâil bana; ey Muhammed! Muhakkak Allahü teâlâ şöyle buyuruyor: Kim sana on defa salevât-ı şerife getirirse, benim öfkemden emin olabilir."
"Câbir bin Abdullah'tan (radıyallahu anh) ise şöyle rivâyet eder: Câbir demiştir ki: Babam Abdullah bin Amr Selemi, Uhud gazasında şehid olması üzerine halam Fâtıma ağlamaya başladı. Bunun üzerine Resûl-i ekrem halama taziye ve şehidin yüksek mertebesini bildirerek buyurdu ki: Ey Fâtıma, siz ona ağlasanız da ağlamasanız da siz şehidi defnedene kadar melekler kanatlarıyla onu gölgelendirdiler."
Resûlullah efendimiz Osmân bin Ebil'âs'ı ziyârete geldi. Hasta idi. Çok ağrısı ve sancısı vardı. "Ağrıyan yeri sağ elin ile yedi kerre mesh eyle! Her def'asında (E'ûzü bi'izzetillahi ve kudretihi min şerri mâ-ecdü ühâzirü) oku! buyurdu."
Enes bin Mâlik'in (radıyallahu anh) haber verdiği hadis-i şerifte, Resûlullah efendimiz "Âlime haksız olarak hakâret eden kimseyi, Allahü teâlâ, bütün insanlar arasında hakir, rezil eder. Âlime hürmet eden kimseyi, Allahü teâlâ, Peygamberler gibi aziz eder, şereflendirir, buyurdu."
"Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) rivâyet etti. Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: (Aziz ve Celil olan Allahü teâlâ buyurdu ki: Ben, kulumun zannına göreyim, beni zikrettiği yerde ben onunlayım." (Rahmetim, tevfik ve inâyetim onunla beraberdir!)
"Allahü teâlâya yemin ederim ki, kulunun tövbesinden dolayı Allahü teâlânın sevinci, sizden birinizin ıssız çölde kaybettiği devesini bulduğu zamanki sevincinden daha büyüktür."
"Resûlullah efendimiz ilk doğduğunda konuştu. Resûl-i ekremin beşiğini melekler sallardı. Resûlullahın ilk konuşması 'Allahü ekber kebiran velhamdülillahi kesiran' oldu."