Mısır'ın ileri gelenlerinden birinin hanımı, bir münakaşada kocasına "Ey Cehennemlik" dedi. Bu cevap karşısında bu şahıs, hanımına "Ben Cehennemliksem, seni boşadım" dedi, fakat hanımını da çok seviyordu. Âlimleri toplayıp bu meseleyi sordu. Kimse cevap veremedi. "Senin Cehennemlik olup olmadığını Allah bilir" dediler. Âlimler arasından henüz daha genç yaşta olan İmam-ı Şafii kalkıp, "Ben senin meseleni çözerim" dedi. Oradakiler şaşırdılar. Bu kadar âlimin cevap veremediğine, nasıl cevap verecek diye merak ettiler. İmam-ı Şafii dedi ki:

"Önce sen benim sorularıma cevap ver! Bir günah işleyeceğin vakit, Allah korkusundan bu günahı terk ettiğin oldu mu?" dedi. "Allahü teâlâya yemin ederim ki çok oldu." "Bu hâlinle Cennetlik olduğun anlaşılmaktadır" buyurdu. Orada bulunan âlimler, hangi delil ile bu hükmü verdiğini sordular:

"Kur'an-ı kerimde, (Bir kimse Allah korkusundan nefsini günahlardan menederse, onun yeri elbette Cennettir) buyurulmaktadır. Hükmümü bu âyet-i kerimeye göre verdim" buyurdu. Oradakiler susup kaldılar.

Abdullah bin Muhammed Bekri şöyle anlatmıştır:

"İmam-ı Şafii ile Bağdad'da nehir kenarında oturuyorduk. Bir genç yanımıza geldi ve 'bana nasihat et, öğret' deyince, İmam-ı Şafii şöyle buyurdu:

-Allahü teâlâyı bilen necat (kurtuluş) bulur. Dininde titizlik gösteren, kötülüklerden kurtulur. Nefsini ıslah eden saadete kavuşur... Biraz daha ister misin? dedi. Genç 'evet' deyince, şöyle devam etti:

-Kim şu üç şeyi yaparsa imanı kamil olur: Emr-i bil-maruf yapmak, yani Allahü teâlânın emirlerini yapmak ve yaymak. Nehy-i anil-münker yapmak, yani Allahü teâlânın yasaklarını yapmamak ve yapılmaması için uğraşmak. Her işinde Allahü teâlânın dinde bildirdiği hudutlar içinde bulunmak, buyurdu. Sonra, 'biraz daha ister misin?' deyince, genç, 'ihsan ediniz efendim' dedi. Şöyle buyurdu:

-Dünyaya bağlanıp, ona düşkün olma, ahireti iste. Bütün hâl ve hareketinde Allahü teâlâyı hatırla ki, kurtulanlardan olasın, buyurdu."