Azâbı En Şiddetli Olanlar, Peygambere Sövenlerdir!

Buyurdu ki: “Bir zaman bize, şeyh kılıklı, konuşması düzgün biri geldi. Bu tatlı ifadesiyle, bize tasavvuf yolunu anlatmaya başladı. Konuşurken, söz arasında; 'Hepiniz kalbine gelen düşünceyi bana anlatsın' dedi. Benim hatırıma o ihtiyârın Yahûdî olduğu geldi. Fakat bu durumu söyleyip söylememeyi, yanımda bulunan bir dostuma sordum. O böyle konuşan birinin Yahûdî olacağını tahmin etmediği için uygun görmedi. Lâkin benim bu düşüncem, gittikçe kuvvetleniyordu. Ne olursa olsun, bu düşüncemi kendisine söyleyeyim dedim. Dedim ki: 'Siz hatırımıza gelen düşünceyi söylememizi istiyorsunuz. Benim kalbime sizin Yahûdî olduğunuz düşüncesi geldi.' Bunu işitince başını önüne eğip, bir miktar bekledikten sonra başını kaldırıp, 'Doğru söylüyorsun' dedi ve Kelime-i şehâdet getirip Müslüman oldu. 'Hak olan din İslâmiyyettir' dedi."

“Bir dostum hastalanmıştı. Kendisini ziyârete gittim. Baktım ki, fakîrlik ve perişanlık içinde ve hastalık sebebiyle muzdarib bir hâlde idi. Çok üzüldüm. 'Acaba bu hâlde iken nafakasını nasıl temin edebiliyor?' diye düşündüm. Bana buyurdu ki: Ey Ebü’l-Abbâs! Böyle şeyleri hiç düşünme Allahü teâlânın lütufları çoktur."

“Bir kimse Allahü teâlâdan başkasına gönül verirse, O’ndan başkasında neş’e bulursa, o kimsenin bütün neş’elerinden dertler meydana gelir. Kim, Allahü teâlânın rızâsı olmayan şeylerle yakınlık kurarsa, bütün bu yakınlıklar sıkıntıya dönüşür.”

Rivâyet ettiği hadîs-i şerîflerden bazıları: Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

“Kıyâmette azâbı en şiddetli olanlar, peygamberlere sövenlerdir. Sonra Eshâb-ı kirama sövenler ve sonra Müslümanlara sövenlerdir.”

“İnsanları Hak teâlâdan alıkoyanlar istedikleri ibâdeti yapsınlar. Allahü teâlâ onları bağışlamayacaktır. İnsanların Allahü teâlâya kavuşmasına vesîle olanları da Allahü teâlâ bağışlayacaktır.”

“Allahü teâlâ bazı kullarına bazı nimetler ihsân etmiştir. Şayet bu kullar, verilen nimetlerle, başkalarını da faydalandırırsa, bu nimetler onlarda kalır. Eğer çevresindekileri bu nimetten mahrûm ederlerse, verilen nimetler onlardan alınır başkalarına verilir.”