Babanzâde Ahmed Naim Efendi

"İbn-i İshâk'tan (radıyallahü anh) rivayet edildi ki: Ensârdan bir kadına, Uhud gazasında babası, kardeşi ve kocasının, Peygamber efendimizle (sallallahü aleyhi ve sellem) birlikte şehid düştükleri haberi geldi. Münafıkların bu haberi yaymaları üzerine, o hanım süratle Uhud'a gitti. "Resûlullaha ne oldu, O nasıldır?" diye rastladıklarına sordu. Orada bulunanlar da, "Allahü teâlâya hamdolsun, Resûlullah efendimiz hayattadır, iyidir, sıhhat ve afiyettedir" diye cevap verince, o mübarek hatun, "Onu bana gösterin, O'nu görmekle şereflenmeden rahat edemem" dedi. Peygamber efendimizi görünce, "Yâ Resûlallah! Anam, babam sana feda olsun. Sen sağ ve selamette olunca; baba, kardeş, koca ve başkalarının ölümü gibi her musibet hafiftir" dedi.
Bir gün Peygamber efendimiz oturuyorlardı. Bir ara Hakem bin Ebi'l-Âs gelip arkasına oturdu ve yüzü, dili ve gözü ile işaretler yaparak alay etmeye, eğlenmeye başladı. Peygamber efendimiz arkalarına dönüp de onu o halde görünce, "Öyle ol!" buyurdular. Çok geçmeden ağzı burnu yamuldu. Ölünceye kadar öyle kaldı.
Osman bin Huneyf (radıyallahü anh) rivâyet etti: "Bir âmâ dedi ki: 'Yâ Resûlallah! Allahü teâlâya dua et de gözümü açsın!' Peygamber efendimiz, 'Haydi git. Abdest al, iki rekat namaz kıl ve sonra şöyle dua et: Allahım, ben senden, rahmet peygamberi olan Muhammed'in hatırı için diliyorum ve sana yöneliyorum. Ey Muhammed! Seninle Rabbine gözümü açması için yalvarıyorum! Allahım, O'nu bana şefaatçi kıl!' buyurdular. Adam gözleri açılmış bir halde döndü."
Peygamber efendimiz bir hadiste, "Kur'an-ı kerimin en faziletli âyeti Bakara suresindeki Ayetü'l-Kürsi'dir. Bu âyet bir evde okunduğu zaman şeytan oradan uzaklaşır" buyurdular.