Kur'ân-ı kerimde bazı âyetler, sonra gelen diğer âyetlerle veya hadis-i şeriflerle neshedilmiştir. Nesh, emir ve yasakların yürürlükten kaldırılması veya değiştirilmesi demektir. Allahü teâlânın, Hazret-i Âdem'den itibaren gönderdiği dinlerin hepsi itikatta aynı, amelde ise farklıydı. Sonra bütün dinleri neshedip, İslamiyet'i göndermiştir. Kur'ân-ı kerim 23 senede indi. Bu zaman zarfında bazı hükümler tedrici olarak indi. Mesela, içki önce haram değildi. Bir âyet inip fayda ve zararından bahsedilmiş, zararı daha fazladır denilerek bırakılması istenmiş; fakat kesin olarak haram edilmemişti. Daha sonra kesin olarak haram edildi. Neshin çeşitleri şunlardır:

1- Âyetin, âyet ile neshi: Bekara sûresinin 180. âyetinde, ölüm hastasının ana, baba ve yakınları için vasiyette bulunma şartı vardı. Nisa sûresinin 11. âyetinde, herkesin ne kadar miras alacağı bildirilmiş ve böylece vasiyet şartı kaldırılmıştır. Nisa sûresinin, (Yeminlerinizin bağladığı kimselere de hisselerini veriniz) mealindeki 33. âyetine göre, akraba olmayan iki kişi yeminleşir ve biri diğerine mirasçı olurdu. Ama Enfal sûresinin, (Yakın akrabalar vâris olmaya daha uygundur) mealindeki 75. âyeti ile neshedildi. Nur sûresinin, (Zina eden ancak zina edenle evlenebilir) mealindeki 3. âyeti, Nur sûresi 32. âyeti ile ve İbni Mace'nin bildirdiği (Önceki zina, nikâhı haram kılamaz) hadis-i şerifi ile neshedildi. Dört mezhepte de, zina eden, zina etmeyenle ve zina etmeyen, zina edenle evlenebilir.

2- Âyetin, sünnet ile neshi: Bekara sûresinin (Ölüm gelince, ana baba ve yakınlara vasiyet farzdır) mealindeki 180. âyeti, (Vârise vasiyet yoktur) hadis-i şerifi ile neshedildi. Zekât verilmesi bildirilen 8 sınıftan biri olan Müellefe-i kulub, iman etmesi veya kötülükleri önlenmek istenilen kâfirler ve yeni iman etmiş olan zayıf Müslümanlar idi. Hazret-i Ebu Bekir zamanında, Beyt-ül-mal emini olan Hazret-i Ömer, (Zekâtı Müslümanların zenginlerinden al, fakirlerine ver) mealindeki Muaz hadisini bildirip, (Müellefe-i kulub'a zekât verilmesini Resulullah neshetti) dedi. Eshab-ı kiramın hepsi, bunu kabul etti. Neshedilmiş olduğuna ve bunlara zekât verilmemesi gerektiğine icma hasıl oldu.