Bin Yıllık Mektup Sahibine Ulaşmıştı
"Humeyr İbni Redi'den en büyük Resul ve son Peygamber Muhammed aleyhisselama sunulan mektuptur...
Ben, senin nübüvvetine, bildirdiğin Allah'a getireceğin Kur'an'a iman ettim. Dinin, yolun ve İbrahim Peygamber milleti üzereyim. İslamiyet namına tebliğ ettiklerinin hepsi şimdiden can baş üzre kabulümdür. Olur ki o saadetli zamanına kavuşamazsam beni unutmamanı ve şefaatinden mahrum bırakmamanı diliyorum."
Humeyr, mektubu âlimlerden Şamul'a verdi ve iyi saklaması için ricada bulunarak vasiyetini yaptı:
"O mübarek Peygamberi görme devletine erersen mektubumu kendilerine ver; şayet bu bahtiyarlığa eremezsen çocuklarına teslim et ve saklamalarını tembih eyle; onlar da kendilerinden sonrakilere aynı vasiyeti yapsınlar ve böylece emanetimi babadan oğula aktara aktara Peygamberlerin efendisinin yüksek huzurlarına takdim etsinler!.."
Bir adı da "Tebi" olan Humeyr, bu vasiyetinden sonra hazır olanlarla vedalaşarak Medine'den ayrılıp gitti ve bir zaman sonra da vefat etti...
Mektup, elden ele geçe geçe Şamul'un yirmi birinci torunu olan Eba Eyyub el-Ensari'ye ulaştı...
"MERHABA SALİH KARDEŞİM"
Bu sıralarda sevgili Peygamberimiz de Mekke'den Medine'ye hicret için yola çıkmışlardı. Medineliler o bayram havasında emaneti, bir an önce sahibine ulaştırması için herkesin çok sevdiği Ebi Leyli'ye verdiler... Ebi Leyli yollara düştü, bir konak yerinde Beni Selim kabilesinin misafiri oldu. Resulullah efendimiz de o an oradaydı; ama Leyli, tanıyamadı. Peygamber efendimiz onu görür görmez "Ebi Leyli sen değil misin?" buyurdular. O da "Evet, benim" deyince "Tebi'nin mektubu nerede?" diye sordular. Leyli şaşırmıştı: "Siz kimsiniz?" diye sorunca "Ben, Allah'ın Resulü Muhammed'im. Mektubu getir!" buyurdular...
Ebi Leyli istenileni tazimle uzattı... Peygamberimiz, mektubu yanındakilere okuttular ve;
-Merhaba salih kardeşim, merhaba salih kardeşim, merhaba salih kardeşim, buyurarak asırlar önce vefat eden bir mümine seslendiler. Ne büyük saadet...