Büyük Fıkıh âlimi Ebû Abdullah El-mehâî

İzinsiz yola çıkmanın sonu!..
Bu talebe, hocasından izin almadan memleketine gitmek için yola çıktı. Köyden biraz uzaklaştıktan sonra, düşman askerleri onu yakalayıp öldürdüler. Düşman askerleri, buna kılıç darbelerinin nasıl işlediğini, köyde bulunanlara ise neden işlemediğini merak ettiler. Bunun sebebini araştırmaya başladılar. Köylülere, bunun sebebini sorduklarında, onlar; "Burada şöyle büyük bir zât vardır. İsmi, Câfer bin Abdürrahim el-Mehâi'dir. Onun yüzü suyu hürmetine Allahü teâlânın izni ile kılıç darbeleriniz bize tesir etmez" dediler.
Bunun üzerine düşman askerleri, Ebû Abdullah hazretlerinin evine gittiler. Onu yakalayarak, kılıçla vurmaya başladılar. Ebû Abdullah hazretleri darbelerle yere düştü. Düşman askerleri onu öldü zannederek, öylece bırakıp evi terk ettiler...
Onların arkasından Ebû Abdullah'ın talebeleri, hocalarının evine girdiklerinde, onu namaz kılarken buldular. Namazı bitince talebeleri ona; "Hocam! Size bu kadar kılıç darbesi vurdukları halde hiçbir şey olmadı ve vücûdunuzdan bir damla bile kan akmadı. Bu nasıl oldu?" diye sordular. Ebû Abdullah; "Allahü teâlâ her şeye kâdirdir. Ben onların bana vurduklarının farkında bile değildim" deyince, talebeleri; "Hocam! O anda ne ile meşgûl idiniz?" diye suâl ettiler.

"Yâsin sûresini okuyordum!"
Ebû Abdullah bunun üzerine; "Ben o anda Yâsin sûresini okuyordum. Onlar gittikten sonra namaz kılmaya başladım" dedi.
Düşman askerleri, bir şey yapamayacaklarını anlayınca çekilip gittiler. Ebû Abdullah, talebelerine ilim öğretmeye ve insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını anlatmaya, feyz vermeye devâm etti...
Bu mübarek zat, vefatından önce Yasin suresini okudu. Sonra da; "Sevgiliye kavuşmak ne tatlı! Sevgiliye kavuşana ne mutlu!" diyerek ruhunu teslim etti...