Hicretin sekizinci senesinde Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" Mekke'yi fethe çıkacaktı. "Yâ Rabbi! Biz Mekke'ye ulaşıncaya kadar Kureyşi gâfil eyle" diye duâ etti.

Muhâcirinin büyüklerinden ve Bedr ehlinden olan Hâtıb bin Ebi Beltea "radıyallahü anh" âilesinin Mekke'de olması ve Kureyşlilerin onları gözetmelerini sağlamak maksadıyla, Kureyşlilere "Resûlullah efendimiz falan gün sizin üzerinize, Mekke'ye hareket edecek" diye bir mektup yazdı ve bir câriye ile gizlice gönderdi. Cebrâil aleyhisselâm bu durumu Resûlullah efendimize haber verdi. Resûlullah efendimiz hazret-i Ali ve birkaç sahabiyi "radıyallahü teâlâ anhüm ecmain" gönderdi. "Hâh bağçesine kadar gidiniz. Orada bir zayıf kadın vardır. O kadında bir mektup var. O mektubu Hâtıb Mekkelilere gönderdi. O mektubu alıp getirin" buyurdu...

Gidip kadının peşinden yetiştiler. Hazret-i Ali "radıyallahü anh" kılıcını çekince, kadın mektubu saçlarının arasından çıkarıp verdi...

Mektûbu Resûlullah efendimize getirdiler. Resûlullah, Hâtıb bin Ebi Beltea'yı huzûruna çağırdı. "Niçin böyle yaptın" diye sordu. "Yâ Resûlallah! Sana imân etdiğim günden beri, küfre dönmedim. Nasihatini dinlediğimden beri hiç ihânette bulunmadım. Fakat âilem Kureyşlilerin arasındadır. İstedim ki Kureyşliler âilemi gözetsinler. Yoksa kesin biliyorum ki, benim mektubumdan onlara fayda gelmez" dedi. Resûlullah efendimiz onu tasdik etti. O sırada meâl-i şerifi (Ey imân edenler! Düşmanlarımı ve düşmanlarınızı dost edinmeyin. Siz onlara sevgi gösteriyorsunuz. Hâlbuki onlar Kur'ândan size geleni inkâr ettiler. Rabbiniz olan Allaha inandığınızdan dolayı, Peygamberi ve sizi yurdunuzdan[Mekke'den] çıkarıyorlardı. Eğer sizler benim yolumda ve rızâmı kazanmak için cihâda çıkmışsanız, onlara nasıl sevgi gösterirsiniz. Oysa ben sizin gizlediğinizi de açığa vurduğunuzu da bilirim. Sizden kim bunu yaparsa artık doğru yoldan sapmış olur) olan, Mümtehine sûresi 1. âyet-i kerimesi nâzil oldu.