Ebû Said Berde'î

Her gün beş kere namaz kılmak, Kur'an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde emredilmiştir. Ahzâb sûresinin yetmişikinci (72) âyet-i kerimesinde meâlen, (Şüphe yok ki, biz, emâneti göklere ve yere ve dağlara sunduk. Onlar bunu yüklenmekten çekindiler. Ondan korkup titrediler. Onu insan yüklenerek, nefislerine zulmettiler. Sonunu bilemediler) buyuruldu. Bu âyet-i kerime, önceki âyette vadedilen saadetin büyüklüğünü bildiriyor. Önceki âyette meâlen, (Allahü teâlânın emirlerine ve yasaklarına uyanlar, dünyada ve âhirette saadete kavuşurlar) buyuruldu. Bu emirler ve yasaklar, emânete benzetiliyor. Emaneti yerine vermek lâzım olduğundan, ibâdetleri yapmanın lüzûmu bildirilmiş olmaktadır. Abdullah ibni Abbâs (radıyallahü anhüma) hazretlerine sordular:
-Beş vakit namazı emreden âyet-i kerime, Kur'an-ı kerimin neresindedir? Cevabında:
-Rûm sûresinin on yedinci ve on sekizinci âyetlerini oku, dedi. Bu iki âyet-i kerimede meâlen, (Akşam ve sabah vakitlerinde, Allahı tesbih edin. Göklerde ve yeryüzünde olanların yaptıkları ve ikindi ve öğle vakitlerinde yapılan hamdler, Allahü teâlâ içindir) buyuruldu. Akşam yapılan tesbih, akşam ve yatsı namazlarıdır. Sabah yapılan tesbih, sabah namazıdır. İkindi ve öğle vakitlerinde yapılan hamdler, ikindi ve öğle namazlarıdır. Âyet-i kerimeler, beş vakit namazı emretmektedir, dedi.
Bekara sûresinin ikiyüzotuzdokuzuncu âyetinde meâlen, (Salâtları ve vustâ salâtini koruyun! [yani devamlı namaz kılın!] Allaha itaat ederek salât kılın!) buyuruldu. Salâtları korumak demek, beş vakit namazı vakitlerinde ve şartlarına uygun kılmak demektir. Ali (radıyallahü anh) buyurdu ki:
Hendek muhârebesinde Peygamberimiz, (Düşman bize vustâ, [ikindi namazını] kıldırmadı. Allahü teâlâ, onların karınlarını ve kabirlerini ateşle doldursun!) buyurdu.