“emîrü’l-kulûb” Ebü’l-hüseyin Nûrî
Ebü'l-Hüseyin Nûri, küçük yaşlardan itibâren ilim tahsiline başlayıp zamânının âlimlerinden akli ve nakli ilimleri tahsil etti. Birçok zâtlardan hadis-i şerif dinledi. Zünnûn-i Mısri, Ahmed bin Ebi'l-Havâri, Muhammed bin Ali Kassâb gibi velilerin sohbetlerinde bulundu. Büyük veli Sırri-yi Sekati hazretlerinin uzun müddet sohbetlerinde ve hizmetinde yetişip tasavvuf yolunda yüksek derecelere kavuştu. Zâhiri ilimlerde derin bir âlim, tasavvufta yüksek bir veli oldu. İbrâhim-i Havvâs, Hayru'n-Nessâc, Cüneyd-i Bağdâdi hazretleri gibi velilerle aynı zamanda yaşayıp onlarla sohbette bulundu. Ebû Bekir Kettâni, Vâsıti, Ebû Said bin Arabi gibi zâtlar da onun sohbetinde bulunup ondan ilim öğrenip feyz aldılar.
Ebü'l-Hüseyin Nûri hazretleri Bağdât'ta yaptığı nasihatlerle insanların dünyâ ve âhirette saâdete kavuşmaları için çalıştı. Sonra Mısır'a gitti. Mısır'a varınca, kendisinden nasihat etmesini istediklerinde; "Kim yaptığı işlerde Allahü teâlânın rızâsını gözetmezse, hallerinde Allahü teâlâyı göremez. Kim Allahü teâlânın kendisini dâimâ bildiğini ve gördüğünü düşünmezse, Allahü teâlâ da ona rahmet nazarıyla bakmaz" buyurdu...
"Öyle bir menzile eriştim ki!.."
Ebu Hatim Sicistani, Ebu Nasır Serrac'tan şunu rivayet etti: Ebü'l Hüseyin Nûri'nin ölüm sebebi şu beyiti duymasıdır:
"Seni seve seve, öyle bir menzile eriştim ki/Akıllar bu menzile vardıklarında hayrete düşmüşlerdir!"
Ebü'l Hüseyin Nûri bu beyiti duyunca, kendinden geçti ve sahrada şaşkın bir halde dolaşmaya başladı. Dolaşırken bir kamışlığa uğradı. Kamışların üst tarafları kesildiği için ayaklarını kesti. Ve sabaha kadar kan kaybı sebebiyle kendinden geçmiş olarak vefat etti...