Hâce Muhammed Çeştî

Küfürden ve bid'atden başka günâhlar ikiye ayrılır: Birinci kısım, Allahü teâlâ ile kul arasında olan günâhlardır. İçki içmek, namâz kılmamak ve bunlar gibi. Bu günâhların, büyüğünden ve küçüğünden, çok sakınmalıdır. Resûlullah "aleyhisselâm" buyurdu ki: (Bir zerrecik [ya'ni çok az] bir günâhtan kaçınmak, bütün cin ve insanların ibâdetleri toplamından dahâ iyidir.) Günâhların hepsi, Allahü teâlânın emrini yapmamak olduğundan, büyüktür. Fakat, ba'zısı, ba'zısına göre küçük görünür... Tevbe edilmeyen herhangi bir günâhtan Allahü teâlâ intikâm alabilir. Çünkü, Allahü teâlânın gadabı, günâhlar içinde saklıdır... Yüzbin sene ibâdet eden makbûl bir kulunu, bir günâh için, sonsuz olarak reddedebilir ve hiçbir şeyden çekinmez. Bunu Kur'ân-ı kerim bildiriyor ve ikiyüzbin sene itâ'at eden iblisin [şeytânın], kibredip, secde etmediği için, ebedi mel'ûn olduğunu, haber veriyor. Yeryüzünde halifesi olan, Âdem aleyhisselâmın oğlunu, bir adam öldürdüğü için, ebedi tard eyledi. Mûsâ "aleyhisselâm" zamânında, Bel'am bin Bâûrâ (İsm-i a'zam)ı biliyordu. Her duâsı kabûl olurdu. İlmi ve ibâdeti, o derecede idi ki, sözlerini yazıp istifâde etmek için, ikibin kişi hokka, kalem ile yanında bulunurdu. Bu Bel'am, Allahü teâlânın bir harâmına, az bir meylettiği için, imânsız gitti. (Onun gibiler köpek gibidir) diye dillerde kaldı...

GÜNAH İŞLEMEKTEN? KORKMALI!
Kârûn, Mûsâ aleyhisselâmın akrabâsı idi. Mûsâ "aleyhisselâm" buna hayır duâ edip ve kimyâ ilmi öğretip, o kadar zengin olmuştu ki, yalnız hazinelerinin anahtarlarını kırk katır taşırdı. Birkaç kuruş zekât vermediği için, bütün malı ile birlikte, yer altına sokuldu...
Sa'lebe, sahâbe arasında çok zâhid idi. Çok ibâdet ederdi. Câmiden çıkmazdı. Bir kerre sözünde durmadığı için, sahâbilik şerefine kavuşamadı, imânsız gitti. Peygamber efendimize "sallallahü aleyhi ve sellem" onun için duâ etmemesi emr olundu. Allahü teâlâ, nice kimselerden, bir günâh sebebi ile, böyle intikâm almıştır. O hâlde, her mü'minin günâh işlemekten çok korkması lâzımdır...