Hindistan Evliyâsından Ahmed Şeybânî

Bir belâ gelmesi yakındır!"
Büyük veli Ahmed Şeybâni hazretleri Ecmir'deyken bir gün dostlarına;
-Bu birkaç gün içinde, bu şehre celâl nazarı vardır. Bir belâ ve musibet gelmesi yakındır. Müslümanların şehirden çıkmaları lâzımdır, buyurdu.
Acele hazırlıklar yapılıp, Ahmed Şeybâni, Müslümanlardan bir cemâat ile, 1516 (H.927) senesinde bir pazar günü Ecmir'den çıktı. Bundan sonra gelen ilk cumartesi günü, din düşmanları Ecmir şehrini istilâ edip, şehrin altını üstüne getirdiler. Ecmir'de kalan birçok Müslümanı şehid ettiler. Bu istilâdan beş gün evvel Ecmir'den ayrılmasının, onun bir kerâmeti olduğu anlaşıldı.
Ahmed Şeybâni hazretleri Ecmir'e geldiğinde, on sekiz yaşındaydı. Çıktığında ise, doksan yaşına yaklaşmıştı. Ecmir'den ayrıldıktan sonra, doğum yeri olan Nârnûl'de kaldı. Üç dört sene sonra bir gün, meczûb bir kimse gelerek;

"Hocanın huzûruna git!"
-Ahmed Şeybâni! Seni göğe çağırıyorlar. Hocanın huzûruna git! dedi. O da, o gece rüyâsında buna benzer şeyler görmüştü. Hemen hazırlanıp, hocasının memleketi olan Nâgûr'a geldi.
Nâgûr'a geldikten birkaç gün sonra hastalanan Ahmed Şeybâni, hastalığı ağırlaşıp ölüm hâli yaklaşınca, ellerini kaldırarak namaza başlıyormuş gibi tekbir aldı ve kendinden geçti. 1521 (H.927) senesi şubat ayının dördünde Cumâ günü bu hâlde iken, "Allahü ekber" diye diye rûhunu teslim eyledi. Hocasının kabrinin ayak ucuna defnedildi...