Hindistan Velîlerinden Emânullah Pâni-püti
Emânullah Pâni-püti hazretleri buyurdu ki:
"Bize göre dervişliğin esâsı iki şeydir. Birincisi; ahlâkını, hâl ve hareketlerini Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun olarak süsleyip, her ân edebe riâyet etmek, ikincisi ise; Resûlullah efendimizi ve O'nun Ehl-i beytini çok sevmektir."
Emânullah hazretleri, bazı eski dostlarını, bu yolda bulunan bazı tanıdıklarını zaman zaman Dehli'ye gelip, ziyâretlerde bulunurdu. Bir defasında yine Dehli'ye gidecekti. Yola çıkacağı zaman talebelerine bakıp; "Bu defa inşâallah iki seferden biri olur?" buyurdu. Talebelerinin önde gelenlerinden olan Zekeriyyâ Ecvedehni; "Sefer (yolculuk) esnasında dostlarınız, talebeleriniz de yanınızda bulunacaklar" deyince, buyurdu ki: "Eğer zâhiri bir sefer ise, dostlarla birlikte olur. Ama başka bir sefer ise, dostlarımı Allahü teâlâya ısmarladım. O'na emânet ettim." Bundan sonra evine girip herkesle ve hattâ her şeyle vedâlaştı. Öyle ki, okuduğu kitabı açıp baktı ve; "Senden çok haz ve lezzet aldım, çok fâidelendim" diyerek veda etti... Bu şekilde odaya ve duvarlara dahi veda ettikten sonra, aynı gün sıtmaya yakalandı. "Çok su ısıtın, yeni kaplar getirin ki, bugün bütün ömür düşünceleri gidiyor" buyurdu. Çok yemekler hazırlattı...
GAYET NEŞELİ GÖRÜNÜYORDU...
O gün, Emânullah hazretlerinin de mensûbu bulunduğu Kâdiriyye yolunun müessisi (kurucusu) olan Gavs-üs-sekaleyn Seyyid Abdülkâdir-i Geylâni hazretlerinin vefâtının sene-i devriyesi idi. "Dostlardan önce ve önde gitmemeli" buyurup, o gün hazırlattığı çeşitli yemekleri, dostlarına ikrâm etti. Gayet neşeli göründü. Ertesi gün kendisinde ölüm hâlleri görülmeye başladı. Bir ara "Tasavvuf büyükleri hazırlar ve bekliyorlar" buyurup, Kelime-i tevhidi söyleyerek rûhunu teslim etti...