İnsanların bir kısmı "Allahü teâlânın bizim ibadetlerimize ihtiyacı yoktur. İnsanların ibadet veya isyan etmeleri, Onun büyüklüğü karşısında müsavidir. İbadet yapanlar boşuna sıkıntı, zahmet çekiyor diyorlar. Böyle düşünmek yanlıştır. İbadetlerin Allahü teâlâya faydası olduğunu ve bunun için emrolunduklarını zannetmektedirler. Her insanın yaptığı ibadetin faydası yalnız kendisinedir. Böyle olduğunu, Allahü teâlâ (Fâtır) sûresinin onsekizinci âyetinde açıkça haber vermektedir. Böyle yanlış düşünen kimse, perhiz yapmayan hastaya benzemektedir. Bu hastaya tabip perhiz tavsiye ediyor. Bu ise perhiz yapmazsam tabibe hiç zararı olmaz diyerek perhiz yapmıyor. Tabibe zararı olmaz demesi doğrudur. Fakat kendine zarar vermektedir. Tabip, kendine faydası olduğu için değil, onun hastalıktan kurtulması için perhiz yapmasını tavsiye etmiştir. Tabibin tavsiyesine uyarsa şifa bulur. Uymazsa ölür, gider. Tabibin bundan hiç zararı olmaz. Bozuk düşünenlerden bir kısmı da, hiç ibadet yapmaz, haramlardan sakınmaz, yani İslamiyete uymazlar. (Allah kerimdir, rahimdir. Kullarına çok acır. Affı sonsuzdur. Kimseye azap etmez) derler. Burada şeytan kendilerini aldatmaktadır. Allahü teâlâ kerim, rahim olduğu gibi, azabı da şiddetlidir.

Küfrün ve cahilliğin biricik ilacı ilimdir, marifettir. Tembelliğin ilacı da, namaz kılmak ve her ibadeti yapmaktır. Bir kimse dünyada zehir yer ve Allah rahimdir, zehrin zararından beni korur derse, hastalanır, ölür. İshal olan Hint yağı içerse hastalıkları artar. Şehvete uymak, yani nefsin arzularını yapmak, kalbi hasta eder. Şehvete uymanın günah olduğuna, zararlı olduğuna inanırsa, şehvete uyması kalbini öldürmez. Zararlı olduğuna inanmazsa kalbini öldürür. Çünkü inanmayan kafir olur. Küfür ise kalbin ve ruhun zehiridir.