İmâm-ı İbni Kesîr

İslami ilimlerden biri de, kıraat ilmidir. Bu ilim sayesinde, Kur'ân-ı kerimin okunuşu değiştirilmekten ve bozulmaktan korunmuştur. Eshâb-ı kiramın ve diğer büyük kıraat imamlarının gayretli çalışmaları sayesinde Kur'ân-ı kerimin Peygamberimizin kıraat ettiği şekil üzere okunması hususu, zamanımıza kadar hiçbir değişikliğe uğramadan gelmiştir. Kıraat ilmi başlıca beş ayrı bölüme ayrılmıştır:
1- Mütevatir Kıraat: Yalan üzerine ittifak etmeyen kalabalık bir topluluğun rivayet ettiği ve rivayetin senedinin sonuna kadar ulaştığı kıraattır. Kıraatlerin büyük çoğunluğunu, mütevatir kıraat teşkil etmektedir.
2- Meşhur Kıraat: Senedi sahih olmakla beraber, mütevatir derecesine ulaşamayan kıraattİr. Bunun böyle olması, Arab dili kaidelerine ve hattına uygun olduğu halde, Kurra nezdinde meşhur olan galat ve şaz kıraatlerden sayılmayan kıraatlerdir. Bununla Kur'an'ın okunabileceği söylenmiştir.
3- Âhad Kıraat: Senedi sahih olan, Kur'an hattına veya Arab diline muhalif düşen ve Meşhur kıraat derecesine ulaşamayan kıraatlerdir. Bununla Kur'an'ın okunması caiz değildir denilmiştir.
4- Şâz Kıraat: Senedi sahih olmayan kıraattır.
5- Mevdû Kıraat: Uydurma bir kıraattir.
Kıraatte Lahn Yapmak: Lahn; lügatte güzel ve kaideli ses anlamına gelebildiği gibi, kaideye uymayan yanlış okuyuş manasına da gelmektedir. Şu âyette belirtildiğine göre, söz söyleme üslubu manasına gelmektedir: "Andolsun ki sen onları konuşma tarzlarından tanırsın." Sahabe döneminden sonra sahih olan kıraatlerin karşısında şâz rivayetler ortaya çıkmıştır. Şâz kıraatler devri geçtikten sonra kıraatte lahin yapılarak teganni ile okuma bid'ati ortaya çıkmıştır. Bu dönemdeki bid'atçiler çeşitli şekillerde lahn yapmışlardır. Bunlar da dört gruptur:
1- Ter'id: Soğuktan titrer gibi sesi titretmek. 2- Terkis: Sakinden harekeye zıplar gibi hızla atlayıp geçmek. 3- Tartib: Medleri uzatarak terennüm ve teganni etmek. 4- Tahzin: Sese ağlar gibi hazin bir eda vermek.