İstanbul kuşatmasında ve Niğbolu Savaşı'nda Yıldırım Bayezid'in beraberinde bulundu. Ankara Savaşı'nda esir düştü; ancak Emir Timur kendisine hürmet ve ikramda bulunarak Semerkand'da inşa ettirdiği medresede görevlen­dirdi. Timur Han'ın vefatından sonra Şiraz'a yerleşti. 833'te (m. 1429) orada vefat etti. Şöyle buyurdu:

Kıyâmet günü mahkeme-i kübrâ görülecek ve o esnâda, Allahü teâlânın adalet ve intikâmı zuhûr edecektir. Kur'ân-ı kerimde buna delalet eden pek çok âyet-i kerime vardır. Bekara sûresinin ikiyüzellibeşinci âyetinde meâlen (Göklerde ve yerde olanların hepsi, Allahü teâlânın mülküdür. Allahü teâlânın izni olmadıkca, mahşerde şefaat edip başkasını kim kurtarabilir?) buyurulmuştur. [Zümer sûresinin kırkdördüncü âyeti, (Onlara söyle ki, Allahü teâlânın izni olmadan hiç kimse şefaat edemez) diye tefsir olunmuştur. Müddessir sûresinin kırksekizinci âyet-i kerimesi, (Şefaat etmelerine izin verilenler kâfirlere şefaat ederlerse, şefaatleri onlara fayda vermez) demektir.]

Resûlullah, mübârek kızı seyyidet-ün-nisâ Fâtıma'ya, (Kıyâmet günü, Allahü teâlânın izni olmadıkça benden dahi sana bir fayda olmaz) buyurdu. [Resûlullah kıyâmet günü şefaat-ı uzmânın sahibidir. İnsanlar mahşer yerinde sıra ile Hazreti Âdem, Nuh, İbrâhim, Mûsâ ve en son Hazreti Îsâ'ya şefaat etmeleri için gelecekler. Îsâ aleyhisselâm da, Hıristiyanların kendisini Allahü teâlâya ortak koştuklarını, onun için Allahü teâlâdan utandığını bildirerek, hâtem-ül-enbiyâ [Peygamberlerin sonuncusu] olan Muhammed aleyhisselâma gönderecek ve Resûlullah, âlemlere rahmet olduğu için, bütün insanlara, mahşer azâbının kaldırılması için şefaat edecek ve bu şefaati de kabul olunacak, mahşer azâbı hepsinden kaldırılacaktır.

Hadis-i şeriflerde (Kıyâmet günü, en önce ben şefaat edeceğim) ve (Kıyâmet günü, mezardan önce çıkan ben olacağım ve en önce şefaat eden ben olacağım) ve (Eshâbıma dil uzatanlardan başka, her Müslümana şefaat edebilirim) ve (Ümmetimden, günahları çok olanlara şefaat edeceğim) buyurdu.] Şefaat husûsunda, Müslümanların itikadı budur.