Müftî Abdülazîz Efendi

Duâ ibâdet demektir. Bunun için namâza duâ denilir. İslâmiyyette duâ, Allahü teâlâya yalvararak murâdını istemektir. Allahü teâlâ, duâ eden Müslümânı çok sever. Duâ etmeyene gadab eder. Duâ mü'minin silâhıdır. Dinin temel direklerinden biridir. Yerleri, gökleri aydınlatan nûrdur. Duâ, gelmiş olan derdleri, belâları giderir. Gelmemiş olanların da gelmelerine mâni olur. (Bana hâlis kalb ile duâ ediniz! Böyle duâları kabûl ederim) meâlindeki âyet-i kerimeden anlaşılıyor ki, duâ etmek, namâz, oruç gibi ibâdettir. (Bana ibâdet yapmak istemeyenleri, zelil ve hakir yapar, Cehenneme atarım) meâlindeki âyet-i kerime meşhûrdur. Allahü teâlâ, her şeyi sebeb ile yaratmakta, ni'metlerini sebeblerin arkasından göndermektedir. Zararları, dertleri def için ve fâideli şeyleri vermek için de, duâ etmeyi sebeb yapmıştır. Peygamberler "aleyhimüssalevât", hep duâ ettiler. Ümmetlerine duâ etmelerini emrettiler...
Duâ etmenin de şartları vardır. Önce, günâhlarına pişmân olup, tevbe etmeli, istiğfâr okumalı, sadaka vermeli, imânını Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun olarak düzeltmeli, duânın kabûl olacağına inanmalı, güvenmeli, iki dizi üzerine kıbleye karşı oturup, önce hamd ve salevât okumalı. Duâyı üçten fazla söylemeli. Harâm şeyleri ve hâsıl olmuş şeyleri istememeli. Kabûl olmadı diyerek, ümidi kesmemeli, kabûl oluncaya kadar, uzun zamân tekrâr etmelidir. Harâm yememeli, harâm içmemeli, harâm şeyleri söylememelidir...

KABUL OLUNAN DUA
Âdil hükûmet memûrlarının, mazlûmların, sıkıntıda olanların, sâlihlerin, misâfirin, oruçlunun iftâr vaktindeki duâsı, anasına babasına itâat ve hizmet edenlerin ve ana babasının ve hocasının ve Müslümânın arkasından yapılan duâ ve sabreden hastanın duâsı ve mübârek zamânlarda ve mübârek yerlerde ve namâzlardan sonra ve Peygamberimizin ve evliyânın kabirleri yanında, onları vesile ederek yapılan duâlar çabuk kabûl olunur...