Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) şöyle rivâyet etti:

Resûlullah Efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) birisi geldi. "Ey Allahın Resûlü! Hangi namaz daha faziletlidir?" diye sordu. Resûlullah; "Gece kılınan namaz" buyurdular. "Ramazandan sonra hangi oruç daha faziletlidir?" diye sordu. "Muharrem dediğiniz, Allahü teâlânın ayındaki oruç" buyurdular.

İbn-i Abbâs (radıyallahü anhüma) şöyle anlattı:

Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Allahü teâlâ şöyle buyuruyor: Şüphesiz ben, sâdece, benim azametime tevâzu edenin, mahlûkâtıma karşı te'âzüm etmeyenin (onlara karşı kibirlenmeyenin, büyüklenmiyenin) benim rızâmı kazanmak için nefsini şehvetlerinden alıkoyanın, gündüzünü benim zikrime ayıranın hep beni hatırlayanın, bana isyanda ısrar etmeyenin, açı doyuranın, çıplağı giydirenin, küçüğüne merhamet edenin, garip olanı barındıranın namazını kabul ederim. Bu sebeple, yüzünün nûru, güneşin nûrunun parlaması gibi olan kimse bana duâ ederse, duâsını kabul ederim. Benden isterse veririm. Benim ismim ile yemin ederse, yeminini yerine getiririm. Cahillikte ona yumuşaklık, karanlıklarında ona bir nûr veririm. Onu meleklerim ile korurum. Onun benim yanımdaki durumu, Cennetler içerisinde Firdevs'in durumu gibidir. Onun (Firdevs'in) meyveleri yok olmaz. Onun elbiseleri değişmez."

Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) şöyle anlattı: Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: "Namazlar günahlara keffarettir."

Abdullah İbni Abbâs'ın (radıyallahü anhüma) bildirdiği hadis-i şerifte, Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: "Kişinin namaza tembel olarak kalkması uygun değildir. Bilakis, namaza büyük bir rağbetle (arzu ve iştiyâkla) ve pek sevinçli olarak kalkması gerekir. Çünkü o, Allahü teâlâya münâcaat hâlindedir. Allahü teâlâ onu bağışlar. Duâ ettiği zaman duâsına rağbet eder."

Resûlullah Efendimiz böyle buyurduktan sonra, namaz kılmakta tembellik gösterenler hakkında; "Onlar namaza kalktıkları zaman, istemeye istemeye kalkarlar. İnsanlara gösteriş yaparlar. Allahü teâlâyı pek az hatıra getirir, anarlar." (Nisâ-142) meâlindeki âyet-i kerimeyi okudu.