Nasipli Amca Ebû Talib
Ebû Talib, Sevgili Peygamberimizi çağırttı. Resûlullah efendimiz, içeri girip amcasının yanıbaşına oturdu ve barış şartı olan tek maddeyi açıkladı:
-La ilahe illallah, diyerek; Allah'a ibadet edecek, putlardan vazgeçeceksiniz...
Müşriklerin başından kaynar sular dökülmüş gibi oldu:
-Ey Muhammed! Sen şu kadar tanrıyı bir tek ilah mı yapacaksın? Şaşılacak şey, dediler.
Ebu Talib, bir süre sustu ve sonra Peygamberimize hitap etti:
-Şartın hak ve hakikate uygun. Kabulü mümkün şeyler söyledin...
Amcasının bu konuşması Peygamber aleyhisselamı sevindirdi.
-Amcacığım öyleyse sen "La ilahe illallah Muhammedün Resulullah" de!
-Eğer 'Yaşlandı da bunayarak Müslüman oldu' veya 'Ölümden korktuğu için Müslüman oldu' demeseler dinine girerdim!
Ebû Cehil ve Abdullah bin Ebu Umeyye telaşlandılar:
-Ey Ebû Talib! Yoksa milletinin dininden vaz mı geçeceksin?
Ebu Talib yeğeni ile müşrikleri bir el hareketi ile susturdu ve nihai kararını açıkladı:
-Boşuna yorulmayın! Ben eski dinim üzre öleceğim. Kureyş kadınlarının "elinde büyüttüğü birine tabi oldu" diye arkamdan gülmelerinden korkarım!.. Şu var ki seni ne kadar sevdiğimi bilirsin. Bunlar, benden sonra sana eziyeti arttırabilirler. Taif'e, dayın Neccaroğulları'na git!
-Ey amca! Şunu iyi bil ki, Allah tarafından men olununcaya kadar affın için dua edeceğim...
Resulullaha ikram olarak!..
Az sonra Ebu Talib, bir şeyler mırıldanarak öldü. O, mırıldanırken Abbas kulağını kardeşinin ağzına götürmüş ve Sevgili Peygamberimiz'e "dediğin kelimeyi söyledi" haberini vermişti... Ancak, Resulullah bunu "ben işitmedim" diyerek reddetti. Üstelik Abbas henüz Müslüman olmadığı için şahitliği makbul değildi...
(Evet, Ebu Talib iman etmeden öldü, ancak, Allahü teala, Resulullaha bir ikram olarak, o mahzun olmasın diye, kendisini hep gözeten ve koruyan amcasını daha sonra diriltti ve iman ederek tekrar vefat etti.)