Resûlullah Efendimizin Rüyasında Öptüğü Zat!
“Bir defasında Resûlullahı (sallallahü aleyhi ve sellem) rüyâmda gördüm. Bir evde yüksek bir yerde oturuyordu. İçeriye girdim, huzûruna yaklaşıp, 'Yâ Resûlallah, şu gömleğimi giyer misiniz? Bu gömleği bana kefen yapmaları için vasiyet edeceğim. Umarım ki Allahü teâlâ, sizin giymeniz bereketiyle beni Cehennem ateşinden korur' dedim. O sırada gömleğimi Resûlullahın üzerinde gördüm. Oradan başka bir yere geçtiler. Bu sefer gömleğimi soyunmuş idi. Mübârek sırtı görünüyordu. Yaklaşıp, sarılarak öptüm. Resûlullah da beni öptü. Ağzıma mübârek ağazının suyundan koymasını istedim, İhsân etti. 'Yâ Resûlallah! Cennet-i a’lâda beraber olmamız için duâ ediniz' dedim. Beni göğsüne bastırarak kucakladı ve duâ etti. Ben de ona sarıldım. Resûlullah, sonra başka bir tarafa geçti. Ben de gidip huzûruna oturdum. Bana yanında bulunan birini göstererek, ona bir şeyler vermemi söyledi. Üzerimde bulunan parayı çıkarıp 'Yâ Resûlallah, iki dinar ve yirmi dirhemden başka bir şeyim yok' dedim. O paraları gösterdiği kimseye verdim ve uyandım.”
Adenî hazretleri buyurdu ki: “Birisi, rüyâsında Peygamber Efendimizi gördü. Evliyâdan bir grup ile bir yerde oturuyorlardı. Herkes, O’nu dinliyordu. Birden semânın kapıları açıldı. Elinde ibrik ve leğen ile bir melek geldi. Melek, ibrik ve leğen ile herkesin önüne geliyor, orada bulunanlar ellerini yıkıyordu. Rüyâyı gören kimse en sonda bulunuyordu. Sıra ona gelince, 'Leğeni kaldırın. O, bu taifeden değildir' dediler. Melek de leğeni alıp götürdü. O kimse, Peygamber Efendimize dönerek: 'Yâ Resûlallah! Ben bunlardan değilim ama, biliyorsunuz ki, sizi ve bunları çok seven birisiyim' dedi. Peygamber Efendimiz, (Bunlara muhabbet eden bunlardandır) buyurdu. Bunun üzerine melek, leğen ile ibriği getirdi. O kimse de elini yıkadı. Peygamber efendimiz o kimseye dönüp tebessüm ettiler ve (Bize muhabbet ettikçe bizimlesin) buyurdu. O kimse bu rüyâdan sonra bu yolun büyüklerinden biri oldu.”
“Tasavvuf ehli arasında 'Benim elbisem, benim ayakkabım' demek edebe uygun değildir. Dostlar arasında, hiçbir şeyi mülkiyetle nisbet etmemek, onların âdâbındandır. Zarûret müstesna.”