Ca'fer-i Sâdık (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Perşembe günü ikindi vakti olunca, Allahü teâlâ, gökten yere meleklerini indirir. Meleklerin yanında gümüşten sayfalar ve ellerinde altından kalemler vardır. Ertesi gün güneş batıncaya kadar, Resûlullah efendimize okunan salevâtları yazarlar."

Abdullah bin Meysere el-Kavâriri anlattı: "Kâtiplik yapan bir komşum vefât etmişti. Onu rüyâmda gördüm. 'Allahü teâlâ sana nasıl muâmele etti?' diye sorunca; 'Allahü teâlâ beni af ve mağfiret etti' dedi. Sebebini sorunca; 'Ben ne zaman Nebi kelimesini yazsam, ondan sonra da mutlaka (sallallahü aleyhi ve sellem) de yazardım' dedi."

İbn-i Salâh şöyle buyurdu: Resûlullah efendimizin bahsi geçince, salât ve selâm söylemeye devam etmeli, çok tekrar etmekten bıkmamalı ve usanmamalıdır. Çünkü bunda, hadis-i şerif talebeleri, hadis-i şerif ezberleyenler ve hadis-i şerif yazanlar için pek büyük faydalar vardır. Bundan gâfil olan kimse, büyük bir nasipten mahrûm kalır."

Hasen bin Ali Attâr şöyle anlattı: "Ebû Tâhir Muhlis'e, Mekke-i mükerremede bir şeyler yazdırmıştım. Yazdıklarına baktığımda, Resûlullah efendimizin ism-i şerifleri geçtikçe, (sallallahü aleyhi ve sellem kesiran kesiran...) diye yazıyordu. Niçin böyle yaptığını ona sordum. Bana şöyle dedi: Ben gençliğimde hadis-i şerif yazarken, Resûlullah efendimizin mübârek ismi geçtikçe, (sallallahü aleyhi ve sellem) yazmazdım. Bir gece rüyâmda Resûlullah efendimizi gördüm. Huzûruna varıp selâm verdiğimde, mübârek yüzünü benden çevirdi. Ben ikinci defa diğer taraftan Resûlullah efendimize doğru yöneldiğimde, yine mübârek yüzünü benden çevirdi. Üçüncü defa da Resûlullah efendimiz benden mübârek yüzünü çevirince; 'Yâ Resûlallah! Niçin mübârek yüzünü benden çeviriyorsun?' dedim. Bunun üzerine Resûlullah efendimiz şöyle buyurdu. 'Sen yazarken, benim ismimi yazıyorsun da, bana salât okumuyorsun!' İşte o vakitten beri, ne zaman Resûlullahın ism-i şerifi geçse, salât ve selâm okurum ve kesiran kesiran, derim."