Selîm Fetihpûrî
Huzeyfe-i Mer'aşi, İbrâhim-i Edhem'e hizmet ederdi. Sebebini sorduklarında, şunları anlattı: "Mekke'ye giderken çok acıkmıştık. Kûfe'ye gelince, açlıktan yürüyemez oldum. "Açlıktan kuvvetsiz mi kaldın?" dedi. "Evet!" dedim. Hokka, kalem, kâğıt istedi. Bulup getirdim. Besmele ve "Her şeyde, her hâlde sana güvenilen Rabbim! Her şeyi veren sensin! Sana her ân hamd ve şükrederim. Seni bir ân unutmam. Aç, susuz ve çıplak kaldım. İlk üçü, benim vazifemdir. Elbette yaparım. Son üçünü sen söz verdin. Senden bekliyorum" yazıp, bana verdi ve "Dışarı git ve Allahü teâlâdan başka kimseden bir şey umma ve ilk karşılaştığın adama bu kâğıdı ver!" dedi...
"BUNU KİM YAZDI?"
Dışarı çıktım. İlk olarak, deve üstünde biri ile karşılaştım. Kâğıdı ona verdim. Okudu, ağlamaya başladı. "Bunu kim yazdı?" dedi. "Câmide birisi" dedim. Bana bir kese altın verdi. İçinde altmış dinâr vardı. Bunun kim olduğunu sonradan, etrâftakilere sordum. Hristiyandır, dediler. İbrâhim-i Edhem'e bunları anlattım. "Keseye elini sürme! Sâhibi şimdi gelir" buyurdu. Az sonra, o Hristiyan geldi. İbrâhim'in ayaklarına düşüp, öptü. Müslümân oldu...
Îmânı kuvvetlendirmek için, böyle nâdir olayları okumak lâzımdır.