Seyyid Abdürrahîm Arvâsî

Zamânının akli ve nakli ilimlerinde söz sâhibi, tasavufta ise hâl sâhibi meşhûr bir veli oldu. Şöhreti her tarafa yayıldı. O sırada Doğubâyezid'deki meşhur sarayın bânisi Osmanlı valisi İshak Paşa, Seyyid Abdürrahim Arvâsi'yi dâvet etti. Buraya giderek, ilimde ve tasavvufta çok talebe yetiştirdi. Aynı zamanda bölgede yaygın olan Şiilerle mücâdele etti. Ehl-i Sünnet itikâdının yayılması için çalıştı. Abdürrahim Arvâsi bu gayretinin yanında dini ilimleri öğrenmekten geri kalmıyor öğrendiklerini yaşamak sûretiyle de insanların ebedi saâdete kavuşmaları için bütün gücünü harcıyordu. Onun sohbetlerine yüzlerce kimse katılıp faydalanıyordu. Bu sohbetlerinde Mevlânâ Celâleddin-i Rûmi hazretlerinin Mesnevi'sinden de parçalar okutuyordu. Böyle sohbet meclislerinden birinde Mesnevi okunurken, orada bulunan İran mollalarından biri Mevlânâ'yı ve Mesnevi'yi küçültücü ve tahkir edici maksatla, bildiği hâlde "Ne okuyorsun?" diye sordu. Abdürrahim Arvâsi hazretleri; "Mesnevi okuyoruz" buyurdu. İranlı, cevap olarak; "Meşnevi dinlemeye değmez" dedi. Bu söz üzerine son derece hiddetlenen Abdürrahim Arvâsi hazretleri Mesnevi-yi şerifi rastgele açıp İranlı mollaya; "Şu beyti oku!" buyurdu. İranlı;
"Mesnevi ra meşnevi mehanEy sek-i gürgin bed kerdei"
Yâni Mesnevi'yi meşnevi okuma, ey uyuz köpek kötü bir iş yaptın, meâlinde beyti istemeyerek okuyuverdi. Bu manalı beyân karşısında İranlı molla ve meclistekiler dehşete kapıldılar. Molla, söyleyecek söz bulamadı. Arslan yuvasına düşmüş, zavallı tilki gibi titremeye başladı. Sonra mecliste bulunanlar Mesnevi'den bu beyti aradıklarında bulamadılar. Bu hâlin Abdürrahim Arvâsi hazretlerinin bir kerâmeti olduğunu anladılar. Ona karşı daha edepli ve ölçülü davranmaya başladılar. Buna benzer pekçok kerâmetleri görülmüş olan Abdürrahim Arvâsi hazretlerinin bu kerâmetleri yıllar boyu dilden dile anlatılagelmiştir. Abdürrahim Arvâsi hazretleri 1786 (H.1200) senesinde Doğu Bâyezid'de vefât etti.