Allahü teâlâ, emirlerini ve yasaklarını insanlara Peygamberler "aleyhimüsselâm" vasıtası ile bildirmiştir. Peygamberler de insandır. Fakat manen Allahü teâlâya yakın insanlar olduğu için onların fikirlerine ve kalplerine bizimkilerden farklı ve daha geniş bilgiler ve ilhamlar verilmiştir. Dünyanın yaratılışından bizim Peygamberimize "sallallahü aleyhi ve sellem" kadar yüzyirmidört binden ziyade Peygamber gelip geçmiştir. Bizim Peygamberimiz en son ve en büyük Peygamberdir. O'ndan sonra artık dünyaya Peygamber gelmeyecektir. Peygamber Efendimiz, Allahü teâlânın en çok sevdiği kuludur. Allahü teâlâ O'na, (Sen olmasaydın, bu âlemi yaratmazdım!) buyurmuştur. Peygamberimiz, Mekke-i mükerremede dünyâya gelmişdir. Bir mektepte okumamıştır, tahsilleri yoktur, yani ümmidir. Fakat dünyadaki bütün insanların en akıllısı, en bilgilisi, en hayırlısıdır. Çünkü Allahü teâlâ O'nu, asırlarca artık Peygambersiz kalacak olan dünyanın son ışığı olarak yaratmıştır. Bu ışık kıyamete kadar nurunu devam ettirecektir. Peygamberimize ve bütün Peygamberlere inanmak, imanın şartlarındandır. Peygamberimize inanmayan Müslüman sayılmaz. Müslüman olmayan da ateşte ebedi yanacaktır. Bunu Allahü teâlâ bizlere Kur'ân-ı kerimde bildiriyor.

Kasım Efendinin "Seyfullah" mahlasıyla söylediği tasavvufi şiirleri vardır. Bunlardan biri şöyledir:

Bu aşk bir bahr-ı ummandır

Buna hadd ü kenâr olmaz

Delilim sırr-ı Kur'ân'dır

Bunu bilende âr olmaz

Eğer âşık isen yâra

Sakın aldanma ağyâra,

Düş İbrâhim gibi nâra,

Bu gülşende yanar olmaz.

Hak ile hâk olanlara,

Kendi özün bilenlere,

Dost yolunda ölenlere,

Kan bahâsı dinâr olmaz.

"Seyfullah" sözünde mestdür.

Şeyhinden aldığı destdür

Divâne râ kalem nistdür

Ne söylese kanar olmaz.