Allahü teâlâya sığınmalı, afiyet vermesi, kurtarması için dua etmeli, O'na yalvarmalıdır. Allahü teâlâ dua edenleri, sıhhat ve selamet isteyenleri sever. Mü'min sûresindeki âyet-i kerimede meâlen, (Dua ediniz! Duanızı kabul ederim!) buyuruyor. Hadis-i şerifte, (Dua etmek, ibadettir) buyruldu. Duanın kabul olması için şartlar vardır: Helal yemelidir. Haram lokma yiyenin duası kırk gün kabul olmaz. Duadan evvel tövbe ve istiğfar etmelidir. Duanın kabulü için acele etmemelidir. Allahü teâlâ dua etmeyi ve dua edeni sever. Kabul ettiği halde istenileni vermeyi geciktirerek, duanın ve sevabının çok olmasını ister. Duadan evvel Allahü teâlâya hamd ve Resûlullaha "sallallahü aleyhi ve sellem" salât ve selam söylemelidir. Resûlullah Efendimiz duaya başlarken, (Sübhâne Rabbiyel aliyyil a'lel-Vehhâb) derdi.

Evvela günahlarına tövbe etmeli, sonra bütün mü'minlerin sıhhat ve selametleri için dua etmeli ve her dileğini söyleyip, vermesini can ve gönülden istemelidir. Kalbine gelen hayırlı şeyi istemeli, söylediğinin manasını öğrenmelidir. Dua, bir temenni olmamalı, istediği şeye kavuşturacak sebeplere yapışmalıdır. Sebeplere yapışmadan yapılan dua kabul olmaz. Buna dua denmez. Fâidesiz temenni denir. Ümit edilmeyen şeyi istemeye temenni denir. Ümit edilen şeyi istemeye reca denir. İstenilen şeyin sebeplerine kavuşturmasını dilemelidir. Hadis-i şerifte, (Çalışmadan dua eden, silâhsız harbe giden gibidir) buyuruldu. Peygamberlere ve evliyaya tevessül ederek, Onların hatırları ve hürmetleri için istemeli, sonunda (Âmin) demelidir. Her şeyden önce af ve mağfiret ve afiyet için dua etmelidir. Bunların hepsini ihtiva eden çok kıymetli dua, (Allahümme rabbenâ âtinâ fiddünyâ haseneten ve fil-âhıreti haseneten ve kınâ azâbennâr)dır.

Kendisi, ehli ve evladı için zararlı dua yapmamalı, mesela (Yâ Rabbi! Canımı al) dememelidir. Kabul olursa pişmanlık fayda vermez.