Sokollu Mehmet Paşa
Sokollu tarihe de meraklıydı. Osmanlı tarihinin ilk devirlerine ait menkıbeleri devamlı okurdu... Bir gece, Kosova Muharebesini ve Sultan I. Murad Han'ın şehadetini okuyordu. Okudukça ağladı ve; "Ya Rabbi, Sultan Murad gibi bana da şehitlik nasip eyle!" diye dua ettti...
1579 yılı Ekim ayının 12. Pazartesi günü idi. Sokollu Mehmed Paşa, sabah erkenden Divan'a geldi. Başvuranların işlerini yoluna koymuş, kendisine dostluk göstermeyen bazı vezirlerden bile iltifatını esirgememişti.
Divan'da meşgul iken, içeri garip tavırlı bir adam girdi.
-Ne istersiniz?
-Şikayetçiyim, maruzatım var devletlum.
Sokollu güldü. Bu divanenin ne maruzatı olabilirdi. Herhalde fazla akçe koparmak istiyordu.
-Söyle bakalım, maruzatın ne imiş?
Adam elini cebine soktu. Fakat istida yerine, koltuğunun altında sakladığı hançeri çıkardı ve Sokollu'nun kalbine sapladı.
İş işten geçmişti...
Çavuşlar bir an şaşkınlık geçirdiler, sonra adamı tutmak için üzerine yürüdüler. Fakat iş işten geçmişti. Sokollu'nun yarasından oluk gibi kan akıyordu. Hekimlere haber salındı, Divan telaş içindeydi. Vezirler ne yapacaklarını bilemiyorlardı.
-Tez Padişahımıza arz edin, sahib-i sadaret fenadır, diye bağırıyor, Başdefterdar Lâlezar Mehmet Efendi;
"Yâ Rabbi, bu kuluna şifa ver" diye ağlıyordu. Sokollu ise;
"Yâ Rabbi, bana da Sultan Murad gibi şehadet nasib eyle!" diye dua ediyordu.
Tabipler, akşama kadar onun yarasını tedavi etmek için uğraştılar, fakat akşam ezanı okunurken Sokollu, çok arzu ettiği şehadet mertebesine kavuştu...