"somuncu Baba" Hâmid-i Aksarâyî
Hâmid-i Aksarâyi hazretleri, mânevi bir emir üzerine Tebriz'e gitti. Tebriz'den de Anadolu'ya gelip, Bursa'ya yerleşti. Burada bir fırın yaptırdı. Fırınına merkebiyle dağdan odun getirir, onunla ekmekleri pişirirdi. Ekmek küfesini sırtına alarak; "Somun! Müminler somun!" diye söyler, geçimini bu yolla sağlardı. Halk, bu fırıncıya "Somuncu Baba" der ve pişirdiği ekmeğin lezzetine doyamazlardı...
Hâcı Bayram-ı Veli, sık sık Bursa'ya gelip hocasını ziyâret ederdi. Hâmid-i Aksarâyi hazretleri, Bursa'da bir ümmi gibi hareket edip, ilminin varlığını kimseye söylemedi. Hep, halk içinde Hak ile olmağa gayret etti. Fakat Ulucami'nin açılışında verdiği vaaz ile hekes onun büyüklüğünü anladı. Somuncu Baba, durumunun anlaşılması üzerine; "Sırrımız fâş olup, herkes tarafından anlaşıldı" diyerek, Bursa'dan gitmek istedi. Bir sabah erkenden, birkaç talebesini de yanına alarak yola çıktı. Böyle bir zatın Bursa'yı terk etmekte olduğunu işiten Molla Fenâri, bir çınar ağacının yanında ona yetişti. Gitmemesi için çok yalvardı. Fakat kabûl ettiremedi. Sonunda, Bursalılara duâ etmesini istedi. Somuncu Baba, o çınarın yanında Bursa'ya yönünü dönerek, feyizli, bereketli bir şehir olması ve yeşil olarak kalması için duâ etti ve vedâlaşarak ayrıldılar. Bursa'da bu çınarın bulunduğu bölgeye "Duâ Çınarı" denildi...
Talebeleriyle helâlleşti ve...
Bursa'dan ayrılan Somuncu Baba, Aksaray'a geldi. Burada ömrünün sonuna kadar Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bildirmek için uğraştı. Hem zâhiri, hem de bâtıni ilmi ile Aksaraylıların gönüllerinde erişilmesi güç olan mümtâz bir mevkiye erişti.
Hâmid-i Aksarâyi hazretleri, 1412 (H.815) senesinde, bir gün dostları ve talebeleriyle helâlleşti. İki rekat namaz kıldıktan sonra, uzun uzun duâ etti. Sonra Kelime-i şehâdet getirerek vefât etti. Cenâze namazını Hâcı Bayram-ı Veli kıldırdı...