Süfyân-ı Sevrî Ve Ihlaslı Bir Genç...
Bu mübarek zat, yirmi yıl geceleri uyumadı ve hiç abdestsiz gezmedi. Ölümü hatırladığında kendinden geçerdi. Kime rastlasa; "Ölüm gelmeden önce ona hazırlan!" derdi...
Bir gün elinde bulunan bir ekmekten hem kendisinin yediğini, hem de yanında bulunan bir köpeğe yedirdiğini gördüler. "Niçin böyle yapıyorsunuz?" diye soranlara; "Sabaha kadar beni bekliyor, ben de namaz kılıyorum" cevâbını verdi.
Bu mübarek zat sâde yaşamayı sever, aza kanâat eder, fakirlere çok itibâr gösterirdi...
Süfyân-ı Sevri hazretleri bir zaman yanında biri olduğu halde Mekke'ye gidiyorlardı. Süfyân hazretleri yolda hep ağlıyordu.
Yanındaki; "Günahların sebebi ile mi ağlıyorsun?" dedi.
Hazret-i Süfyân; "Günahlarım çoktur. Lâkin beni en fazla endişelendiren ve ağlatan şey acabâ imânımı muhâfaza edebilecek miyim? korkusudur" buyurdu...
"Allah" dedi ve vefât etti!
Mekke'ye vardılar. Hac esnâsında bir genç, Allah korkusuyla öyle bir "Allah" dedi ki, dayanamadı düşüp vefât etti. Süfyân-ı Sevri hazretleri bu hâli görünce, gencin cesedinin yanına geldi ve;
"Dört defa hac yaptım. Bunların sevâbını senin rûhuna hediye ettim. Sen de bu söylediğin 'Allah' sözünden hasıl olan sevâbı bana verir misin?" deyince, gencin cesedinden; "Verdim" sesi duyuldu...
Süfyân-ı Sevri hazretlerine o gece rüyâsında;
"Sen çok kâr ettin. Eğer bu aldığını bütün Arafat'ta bulunanlara dağıtsan hepsi zengin olurlardı" denildi.