Şüphe Yok Ki Allahü Teala Sabredenlerle Berâberdir

Hasan bin Ali Müştevli, bu vazifeyi ifâ ederken, uygunsuz bir iş yapmaktan ve yapamayacağı bir işle karşılaşmaktan korkup; "Yâ Resûlallah! Ben bu vazifeye lâyık mıyım? Bu iş için lâzım olan günâhtan korunma ve kifâyet, yeterlilik şartı bende mevcut mudur?" dedi. Peygamber efendimiz; "Günahtan korunma ve kifâyet şartıyla..." buyurdu. Hasan bin Ali Müştevli; "Peki efendim" deyip sustu...

Bundan sonra Allahü teâlâ, Hasan bin Ali Müştevli'ye mal varlığı ihsân etti. Bu malı ile dervişlerin ihtiyâçlarını karşıladı. Arzularını, isteklerini yerine getirdi. Hiçbirinin bir sıkıntısı olmaması için çok gayret ederdi. Onun bu hâli açığa çıktıktan sonra, dervişler kendisine gelerek ihtiyâçlarını, sıkıntılarını arz ederlerdi. Bâzıları onun hakkında; "Dervişlik, bir şeye mâlik olmamak, başkalarının ihtiyaçlarını temin etmek için de olsa, zenginlikten iyidir" dediler.

Abdullah-i Ensâri, "O, bu işi kendiliğinden istemedi. Bilakis, Peygamber efendimiz tarafından vazifelendirildi. Sakın gaflete düşmeyesiniz ve aldanmayasınız" buyurdu. Talebelerine buyurdu ki:

"Sabır, ismi gibidir. (Sabır, ilaç olarak kullanılan tadı acı bir ağacın adıdır.) Sabırlılar dünyâ ve âhiret izzetine konarak necât ve kurtuluşa erdiler. Çünkü onlar Allahü teâlâdan O'nunla olma şerefine nâil olmuşlardır. Allahü teâlâ bunun için; "Şüphe yok ki Allah sabredenlerle berâberdir." (Tûr sûresi: 4) buyurmuştur. Sabrın târifi ve sınırı takdire itirâz etmemektir. Şikâyet yollu olmaksızın başa gelen musibetleri açıklamak sabırsızlık olmaz. Allahü teâlâ, Eyyûb aleyhisselâm kıssasında; "Biz onu sabırlı bulduk, o ne güzel bir kuldur" buyurmuştur. Hâlbuki O, Eyyûb aleyhisselâmın; "Başıma bu dert geldi" (Enbiyâ sûresi: 83) dediğini haber vermiştir. Bu ümmetin zayıfları (ruhsatla, izin verilen şeylerle amel ederek sıkışık kalmasınlar ve) nefes alsınlar diye Allahü teâlâ, Eyyûb aleyhisselâmın; "Başıma bu dert geldi" dediğini bildirmiş ve böyle şeyler söylemeyi haram kılmamıştır" buyurdu.