Her ilmin meseleleri olduğu gibi tecvid ilminin de meseleleri vardır. Bu meseleler yirmi sekiz hecâ harflerinin; zâtlarından, sıfatlarından, medlerden, ihfâ, izhâr, ıklâb ve idgamlarla beraber mânâ harfleri denilen âmilleri, vazifelerine göre eda; kelimeleri medlul ve mânâlarına yaraşır bir şekilde telâffuz; kelimelerin istiklâllerini belirtecek şekilde kıraat; cümle ve âyet-i kerimeleri mefhûm ve usûlüne uygun tarzda tilâvet; nazm-ı celilin fesahatini ve belagatini apaçık belirterek okumak ve başka husûsfar, tecvidin meselelerini meydana getirmektedir. Hem nazari hem de tatbiki bir ilim olması sebebiyle, dini ilimler içerisinde, tecvid ilmi kadar üstada (hocaya) ihtiyâç hissettiren başka bir ilim yoktur. Tecvid kitaplarında kaideler bildirildikten sonra; "Huzûhü min efvâhi'l-mesâythi" buyurulmuştur. Yâni bunu üstâdların ağzından alınız. Tecvid ilminde, "Fem-i muhsin"in, kaideleri hakkıyla yerine getirebilen hocanın yeri büyüktür. Bu sebeple İslâm âlimleri mutlaka okudukları üstâdlarının silsilelerini yazıp nakletmişlerdir.

Kıraat âlimleri, Kur'ân-ı kerimin üç şekilde okunabileceğini bildirmişlerdir:

1-Tahkik: Her bir harfin hakkını vermek, medleri mertebelerine uygun bir şekilde uzatmak, harekeleri birbirinden ayırmak, şeddeleri tam yapmak ve ayınların hakkını vermektir. Tahkik; İmâm-ı Hamza ile Versin usûlüdür.

2-Hadr: Lügat mânâsı, süratli okumak demektir. Kur'ân-ı kerimi tecvid kaidelerine uymak suretiyle en hızlı okuma şeklidir. Hadr'de medler asgari haddine iner. Harflerin hakkıyla telâffuz edilmelerine dikkat edilmesi lâzımdır. Sür'at sebebiyle harf-i medler kesilir, gunnenin sesi gider, harekelerin çoğu giderse, kıraat caiz olmaz. Hadr'da; idgam, ihfâ, kalkale, gunne ve medler ihmâl edilmez. Hadr ile kıraat; İbn-ül-Kesir, Ebû Ca'fer, Ebû Amr, Ya'kûb ve Kâlûn'un usûlüdür.

3-Tedvir: Tahkik ve hadr arasında bir kıraat şeklidir. Eda ehlinin çoğu katında tercih edilen bir kıraattir. İbn-ül-Âmir, Asım, el-Kisâi ve Halefin usûlleridir.