Ümmü Mihcen (radıyallahü Anha)
Peygamber Efendimiz onu birkaç gün göremeyince sordu. Komşuları:
- Hastadır Yâ Resûlallah, dediler.
Bu cevap üzerine Peygamber Efendimiz Ümmü Mihcen'in evine teşrif ettiler. Dua buyurdular... Artık ölse de gam yemezdi. Bundan sonra Sevgili Peygamberimiz, sürekli Ümmü Mihcen'in nasıl olduğunu komşularına soruyor, onun sağlık durumu hakkında bilgi alıyordu. Nihayet bir gün komşularına;
- Ümmü Mihcen vefat ederse haberim olmadan onu defnetmeyin, buyurdu.
Nihayet bir akşam üzeri Ümmü Mihcen, o tertemiz ruhunu teslim etti.
Komşuları vakit geçirmeden onu yıkayıp, kefenlediler. Hazırlık tamam olunca yola çıktılar. Ona namaz kıldırması için Peygamber Efendimiz'in evine doğru ilerlemeye başladılar. Ancak yatsı namazı kılınmış, Peygamber Efendimiz uyumuştu.
Bu haber gelenleri üzdü. Kendi aralarında:
- Demek nasibi bu kadarmış.
- Ne de iyi bir kadındı.
- Acaba Peygamberimizi uyandırsak mı?!.
Bu tür endişelerden dolayı Ümmü Mihcen, Peygamberimize haber verilmeden kabristana götürüldü... Cenaze namazı kılındı ve toprağa verildi.
Sabahleyin Peygamber Efendimiz onu sorduğunda:
- Yâ Resulallah! O vefat etti, biz de onu defnettik. Size geldik, fakat uyuyordunuz. Rahatsız etmek istemedik, dediler.
Baki Kabristanına gittiler...
Peygamberimiz çok üzüldü.
- Yürüyün o halde benimle, buyurdu.
Arkadaşlarıyla birlikte Baki Kabristanına doğru gittiler. Komşuları Ümmü Mihcen'in mezarını gösterdiler. Peygamber Efendimiz ve arkadaşları Ümmü Mihcen için tekrar cenaze namazı kıldılar.
Böylece Peygamberimiz, onun yanına hem hayatta iken hem de vefat ettiğinde gelmiş, onu ziyaret etmiş oldu. Ümmü Mihcen bu güzel mükafatı, Peygamberimizin mescidini temizlemesi karşılığında elde etmişti.
Ne mutlu Ümmü Mihcen'e...