Uydurduğu Söze Hadis Diyen Azap Görecektir!

Tefsir, beyan etmek ve keşf etmek demektir. Bildirmek ve açıklamaktır. (Tevil), rücû' etmektir. Tefsir, bir mâna vermektir. Tevil, çeşitli manalar arasından birisini seçmektir. Kendi reyi, görüşü ile tefsir, câiz değildir. Tefsir, rivayet ile yapılır. Tevil, dirâyet ile yapılır. Hadis-i şerifte, (Kur'ân-ı kerimi, kendi görüşü ile açıklayan, doğru olsa dahi, hatâ etmiştir) buyuruldu.

Resûlullahdan ve Eshâb-ı kirâmdan gelen haberlere ve âlimlerin tefsirlerine ve tefsir ilminin üsûlüne bakmadan ve Kureyş lügatini bilmeden ve hakikat ile mecâzı düşünmeden, mücmel, mufassal ve umûmi ve husûsi olanları birbirinden ayırmadan ve âyet-i kerimelerin indirilme sebeplerini ve nâsih, mensûh olduklarını araştırmadan verilen manayı, Allahü teâlânın kelâmı olarak söylemek doğru değildir. Tefsir, kelâm-ı ilâhiden murâd-ı ilâhiyi anlamak demektir. Kendiliğinden verdiği mana doğru olsa bile, meşru yoldan çıkarmadığı için, hatâ olur. Verdiği mana yanlış ise, kâfir olur. Hadis-i şerifleri de, sahih veya bozuk olduğunu bilmeden söylemek, sahih olsa bile, günah olur. Böyle kimsenin hadis-i şerif okuması câiz olmaz.

Hadis kitaplarından, hadis nakletmek için, hadis âlimlerinden icâzet almış olmak lâzımdır. Hadis-i şerifte, (Uydurduğu bir sözü, hadis olarak söyleyen kimse, Cehennemde azap görecektir) buyuruldu. Kur'ân-ı kerimi, tefsir âlimlerinden icâzeti olmayanın da, tefsir kitaplarından alarak söylemesi ve yazması, câizdir...

Yukarıda bildirilen, tefsir etmek şartlarını hâiz olan kimse, yazılı icâzeti olmadan tefsir ve hadis nakledebilir.

Hadis-i şeriflerde; (Kur'an-ı kerime, ehliyeti olmadan mana veren, Cehennemde azâb görecektir) ve (Bilmediğini hadis olarak söyleyen, Cehennemde azap görecektir) ve (Kur'ân-ı kerime kendi görüşüne göre mana veren Cehennemde azap görecektir) buyuruldu. Bid'at sahiplerinin, kendi bozuk itikatlarını isbât etmek için, âyet-i kerime ve hadis-i şerif okumaları, böyledir.