Allahü teâlâ, Ahzâb sûresinin otuzbeşinci âyet-i kerimesinde meâlen; "Gerçekten Allahın emrine boyun eğen bütün erkekler ve kadınlar, mümin erkekler ve mümin kadınlar, ibâdete devam eden erkek ve kadınlar, sâdık erkekler ve sâdık kadınlar, sabreden erkekler ve sabreden kadınlar, mütevâzı erkekler ve mütevâzı kadınlar, sadaka veren erkekler ve sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeler ve oruç tutan kadınlar, ırzlarını koruyan erkekler ve kadınlar, Allahı çok zikreden erkekler ve kadınlar; Allah bunlara bir mağfiret ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır" buyuruyor.

Âl-i İmrân sûresinin yüzdoksanbirinci âyet-i kerimesinde meâlen; "Sağduyulular o kimselerdir ki, ayakta iken, otururken ve yatarken (dâima) Allahı anarlar. Göklerin ve yerin yaratılışı hakkında, Allahın varlığını tefekkür ederler ve şöyle derler: 'Ey Rabbimiz, sen bunları boşuna yaratmadın. Sen bâtıl şey yaratmaktan münezzehsin. Artık bizi Cehennem ateşinden koru' buyuruyor."

Allahü teâlâ, tazim, sevgi ve bütün mühim işlerde O'ndan yardım istenilerek zikredilmelidir. Bekâra sûresinin 200'üncü âyet-i kerimesinde meâlen; "Hac ibâdetlerinizi bitirince, câhiliyet devrinde hacdan sonra toplanıp atalarınızı anarak övündüğünüz gibi, hattâ daha kuvvetli bir zikirle Allahı anın. Çünkü insanların kimisi 'Ey Rabbimiz, bize (nasibimizi) dünyâda ver' der. O kimsenin âhirette nasibi yoktur" buyuruyor.

Âlimler, burada birkaç husûsu zikretmişlerdir: 1-İnsan, babasını hürmet ve tazimle, baba ise oğlunu şefkatle anar. Allahü teâlâya yapılması lâyık olan ise tazimdir. 2-İnsan, zâhirde babasından dünyâya gelmiştir. Hakikatte ise, Allahü teâlânın kudreti ile var olmuştur. Bu sebeple insan, babasını sevdiğinden daha fazla Allahü teâlâyı sevmelidir. 3-İnsan, mühim işlerinde babasından yardım ister. Hâlbuki böyle işlerde, belâ ve musibetlerde yardım istenmeye Allahü teâlâ daha lâyıktır.