Yûsuf Bahri Efendi

"Âlemin sonsuz olamayacağını anlattığımız gibi düşünürsek, değişmeyen yaratıcının kadim olması, sonsuz var olması lâzımdır. Bunun için, hiç değişmeyen sonsuz var olan bir yaratıcı vardır. Bu hiç değişmeyen bir yaratıcının ismi 'Allah'tır. Allahü teâlâ, kendini tanıtmak için, insanlara Peygamberler göndermişdir. Son ve en üstün Peygamberi olan Muhammed aleyhisselâmın hayâtını, üstünlüklerini, doğru yazılmış kitaplardan okuyan anlayışlı ve insâflı bir kimse, Allahü teâlânın var olduğunu ve Muhammed aleyhisselâmın Onun Peygamberi olduğunu hemen anlar. Seve seve Müslümân olur. Allahü teâlânın var olduğuna, bir olduğuna ve Muhammed aleyhisselâmın Onun Peygamberi olduğuna ve Peygamberlerinin en üstünü olduğuna ve bunun her sözünün doğru, faydalı olduğuna inanmaya (Îmân etmek) ve (Müslümân olmak) denir. Böyle inanan kimseye (Mü'min) ve (Müslümân) denir. Muhammed aleyhisselâmın sözlerine (Hadis-i şerif) denir. Kur'ân-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde açık olarak bildirilenlerden birine bile inanmayana (Kâfir) denir. Asılları Hak teâlânın kelâmı olan ve sonradan değiştirilip, birer târih kitâbı hâline çevrilmiş bulunan, Tevrât, Zebûr ve İncil'i, Allah kelâmı zanneden kâfirlere (Ehl-i kitap), kitaplı kâfir denir..."

Yûsuf Bahri Efendi, vefatından kısa bir zaman önce bir talebesine buyurdu ki:

YİRMİBEŞ İSTİGFAR OKUYAN...

Hadis-i şerifte, (Bir kimse, mü'minler için, her gün yirmibeş kere, istigfâr okursa, Allahü teâlâ, bu kimsenin kalbinden gıl ve hasedi çıkarır. İsmi, Ebdâl isimleri arasına yazılır. Ona, bütün mü'minler adedince, sevâb yazılır. Kıyâmet günü, bütün mü'minler: Yâ Rabbi, bu kulun bizim için, istigfâr okurdu. Sen de onu affeyle! derler) buyuruldu. ["Gıl", hile demektir. "Ebdâl", evliyâdan bir sınıfın ismidir.]

Her gün (Allahümmagfir li ve li-vâlideyye ve lil-mü'minine vel-mü'minât vel-müslimine vel-müslimât el-ahyâ-i minhüm vel-emvât bi-rahmetike yâ Erhamerrâhimin) okumalıdır.