Âhirette pişman olmamak için

Yahyâ bin Abdülvehhâb İsfehânî hazretleri hadîs âlimidir. İran’da İsfehan’da, 434 (m. 1043)’de dünyaya geldi. 512 (m. 1118)’de vefât etti. Büyük bir cild hâlinde, İmâm-ı Ahmed bin Hanbel’in menkıbelerini tasnif etmiştir. Kitabın başında diyor ki:

İsrâiloğulları zamanında Ahmed bin Hanbel olsaydı, elbette bir senet olur, dinlerini bozulmaktan korurdu. Allahü teâlâ bizi, onun itikâdı üzerine yaşatsın, kıyâmet günü onun zümresinde haşreylesin. İmâm-ı Ahmed bin Hanbel hakkında kötü düşüncelere sâhip kimselerin sırlarına vâkıf olduğum zaman, İmâmın üstünlüklerinden ve menkıbelerinden bir miktar bahsederek halkı uyandırmak istedim. Allahü teâlânın ona bağışladığı yüksek makamdan biraz anlatayım diye düşündüm. Bunu yapmaya kendimi ehliyetli görmemekle ve geçmiş büyük âlimlerimizin İmâmın üstünlüklerinin hepsini bildirdiklerine inanmakla beraber, bu işe giriştim, istediğim şey; İmâmın menkıbelerini bir arada bulundurmak, Ehl-i sünnet âlimleri arasında İmâma intisâb etme şerefini kazanıp, onun yolunu, mezhebini süslemektir. İmâmın üstünlüklerinden birisi şudur:

İlim ehli bir kısım kimselerin bulunduğu bir toplumda bir kadın vefat etmişti. Ölüyü yıkayacak bir kadın bulunamadı. Yalnız bir hayızlı kadın vardı. O sırada Ahmed bin Hanbel geldi. Orada oturanlara; "Niçin böyle bekleşiyorsunuz. Sizi düşündüren nedir?" diye sordu. Kadının yakınları, cenâzeyi yıkayacak bir hayızlı kadından başka kadın bulamadıklarını söylediler. Ahmed bin Hanbel, Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) şu hadîs-i şerîfini görmediniz mi? Bir gün; "Yâ Âişe, bana güzel bir koku sür" buyurdular. Âişe (radıyallahü anhâ); “Ben hayızlıyım” dedi. Resûlullah; “Senin hayızlı olman elinde değildir. Elini yıkaman caizdir” buyurdular. Bu hadîs-i şerîfin hükmüne göre, kadının cenâzeyi yıkaması caizdir, buyurdu...

İbn-i Hanbel buyuruyor ki: “Dünyâ, amel yeridir. Âhiret, ceza (karşılık) yeridir. Bir kimse burada çalışmazsa, iyi amel işlemezse, orada pişman olur.”

Ahmed İbni Hanbel’den fütüvvet soruldu. Fütüvvet; Allahü teâlâdan korktuğu için, nefsinin istedikleri şeyleri terk etmektir” buyurdu. Ahmed bin Hanbel buyuruyor ki: “Resûlullahtan helâl, haram, sünnetler ve hükümler hakkında bir hadîs rivâyet edeceğimiz zaman, isnatlarda çok titiz davranıyoruz.”