Hazreti Aişe (radıyallahü anha); “Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), dabağlandıktan sonra (insan ve domuz derisi hariç), bütün ölülerin derisinden istifâde edebileceğimizi bildirdi” buyurdu.

Hazreti Ömer bin Hattâb (radıyallahü anh) buyurdu ki: Resûlullah Efendimiz zamanında, Hişâm bin Hakîm’in namaz kılarken, Furkan sûresini Resûlullah Efendimizin bana okuttuğuna uymayan birtakım harflerle okuduğunu işittim. Ona saldırmamak için kendimi zor zaptettim. Namazını bitirince hemen yanına gidip; “Bu sûreyi sana kim okuttu?” diye sordum. Hişâm (radıyallahü anh), “Resûlullah okuttu” dedi. “Bir yanılma olmasın. Çünkü bu sûreyi, Resûlullah Efendimiz bana senin okuttuğundan başka bir şekilde okuttu” dedim. Onu, elinden tutarak Resûlullah Efendimizin huzûruna götürdüm. “Yâ Resûlallah! Bunu, Furkân sûresini bana okuttuğunuzdan başka bir harfle okurken işittim” dedim. Resûlullah Efendimiz bana; “Hişâm’ı bırak” buyurdu. Ona da; “Yâ Hişâm oku!” buyurdu. O da namazda okuduğu gibi okudu. Bunun üzerine Resûlullah Efendimiz “Bu sûre böyle inzal olundu” buyurdu. Bundan sonra bana da “Yâ Ömer oku!” diye emretti. Ben de, Resûlullah Efendimizin bana vaktiyle okuttuğu gibi okudum. Bana da; “Bu sûre böyle indirildi. Bu Kur’ân yedi harf üzerine indirilmiştir. Bunlardan hangisi kolayınıza gelirse onu okuyunuz” buyurdu...

Yukarıdaki hadîs-i şerîfte harf; lügat, kırâat demektir. Hazreti Ebû Bekir’in (radıyallahü anh) topladığı mushafta, yedi çeşit okumanın hepsi vardı. Hazreti Osman (radıyallahü anh) halife iken, Eshâb-ı kirâmı (radıyallahü anhüm) topladı. Yeni yazılacak mushafların, Resûlullah Efendimizin son senesinde okuduğu şekilde olmaları söz birliği ile kabul edildi. Bu icmâya uygun olarak yazılan Kur’ân-ı kerîmler İslâm memleketlerine dağıtıldı. Kur’ân-ı kerîmi, bu dağıtılan mushaflara uygun şekilde okumak vâciptir. Diğer altı şekilde okumak da caizdir.