Amasya'da Şehzâde Bâyezid ile görüştü. Pâdişâh olunca onu İstanbul'a getirdi, zaman zaman saraya dâvet eder, sözlerinden çok faydalanırdı. Bu sebeple kendisine "Hünkâr Şeyhi" denildi. Bir sohbetinde buyurdu ki:

Her işte iyi niyet yapmalıdır. Kalp ile hâlis [Allahü teâlâ emrettiği için] niyet etmedikçe, hiçbir ibâdete başlamamalıdır. Faydasız [hele zararlı olan] şeylerle vakit geçirmemeli. [İmanı, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun olan ve şeriati öğrenip, bunlara göre amel eden sâlih kimseleri bulamayan] uzlet etmeli [yâni işi ile, helâl kazanmakla, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumakla, vakitlerini kıymetlendirmelidir. Hadis-i şerifte, (Hikmet [faydalı şeyler], on kısmdır. Bunların dokuzu, uzlet etmek, biri de az konuşmaktır) buyuruldu. Arkadaşlarla, lüzumlu şeyleri öğretecek ve öğrenecek kadar görüşmeli, diğer vakitlerini ibâdet ile, kalbi temizleyecek şeylerle geçirmelidir.

Dost, düşman, herkesi güler yüz ve tatlı dil ile karşılamalı, hiç kimse ile münâkaşa etmemelidir. Herkesin özrünü kabul etmeli, kabahatlerini affetmeli, zararlarına karşılık yapmamalıdır.

Abdüllah Belyâni diyor ki: (Dervişlik, yalnız, namaz, oruç ve geceleri ibâdet yapmak değildir. Bunlar, herkesin yapacağı kulluk vazifeleridir. Dervişlik, kalp kırmamaktır. Bunu yapabilen, Allahü teâlânın rızasına kavuşur. [Veli olur]).

Muhammed Sâlim hazretlerine, (Bir kimsenin Veli olduğu nasıl anlaşılır?) dediklerinde, (Tatlı dili, güzel ahlâkı, güler yüzü ve cömertliği ve münâkaşa etmemesi ve özürleri kabul etmesi ve herkese merhamet etmesi ile anlaşılır) buyurdu. [Veli, Allahü teâlânın sevgisine kavuşmuş sâlih insan demektir.]

Abdüllah Ahmed Makkari buyuruyor ki: (Fütüvvet [mertlik], düşmanlık edene iyilik yapmak, seni sevmeyene ihsânda bulunmak ve sevmediğin ile de tatlı konuşmaktır). Az konuşmalı, az uyumalı ve az gülmelidir. Çok kahkaha, kalbi öldürür. [Allahü teâlâyı unutturur.] Her işi, Allahü teâlâya havâle etmeli [yâni, sebeplere yapışmalı. Fakat, sebeplerin tesir etmesini, Allahtan beklemelidir.]