Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadis-i şerifte; "Müslüman, Müslümanların onun dilinden ve elinden emin olduğu kimsedir" buyuruyor. Ezheri, bu hadis-i şerifin manası hakkında şöyle demektedir: "Mümin, selâmet kapısına girmiştir. Müminler de onun kötülüğünden korunmuşlardır."

Diğer bir hadis-i şerifte "Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez ve onu düşmana teslim etmez" buyuruluyor.

İslâm: Resûlullahın getirdiklerini kabul etmektir. Zâhiren bunu kabul etmekle beraber, kalb ile de inanılır ve tasdik edilirse, buna imân denir. Îmân, İslâmın sıfatıdır. Eğer bir kimse zâhiren Resûlullahın bildirdiklerini kabûl eder görünür de, kalben bunlara inanmazsa, bu kimse zâhiren Müslüman muâmelesi görür. Bu kimse, sadece dil ile Müslümanım diyen kimsedir. Zirâ, imân sâhibi kimsenin çok doğru olması lâzımdır. Çünkü imân tasdiktir. Bu bakımdan mümin, Resûlullah efendimizin bildirdiklerini zâhiren kabul ettiği gibi, kalb ile de bunları tasdik edendir. Gerçek Müslüman, Allah ve Resûlüne itaatini, inanarak izhâr edendir. Fakat inanmayıp, sâdece kendisine gelecek zararlardan korunmak için, Müslümanmış gibi görünen, Müslümanım diyen kimse, hakikatte mümin değildir. Ancak, zâhiren Müslüman hükmündedir.

Sünnet: Dinde sünnet; Resûlullahın emrettiği ve nehyettiği, gerek sözle, gerekse fiille teşvik buyurduğu şeylerdir. Sünnet kelimesinin dinimizde üç manası vardır. "Kitâb ve sünnet" birlikte söylenince, kitâb Kur'ân-ı kerim, sünnet de hadis-i şerifler demektir. "Farz ve sünnet" denilince, farz, Allahü teâlânın emirleri, sünnet ise Peygamberimizin sünneti yani emirleri demektir. "Sünnet" kelimesi yalnız olarak söylenince, bütün ahkâm-ı İslâmiyye demektir.

Bidat: Arabça bir kelimedir. Önceden olmayıp, sonradan ortaya çıkarılan her şey demektir. Bu bakımdan, hem âdette, hem de ibâdette yapılan değişiklikler bidat olur. Peygamberimizin ve O'nun dört halifesi zamanlarında bulunmayıp da, dinde sonradan meydana çıkarılan, uydurulan inanışlar, sözler, işler, şekiller ve âdetler bidattir.