Abdurrahmân bin Avf (radıyallahü anh) şöyle rivâyet ediyor:

Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) mescidden çıktılar. Ben de arkasından O'na tâbi oldum. O yürüyor, ben de yürüyordum. Sonra bir hurmalığa girdiler. Kıbleye yöneldiler ve secdeye kapandılar. Secdeleri o kadar uzadı ki, Resûlullahın mübârek rûhunun kabz edildiğinden korktum. Bakmak için yaklaştım ve oturdum. Mübârek başlarını secdeden kaldırdılar ve "Kim o?" diye sordular. Ben de, "Abdurrahmân bin Avf" dedim. "Ne oldu?" diye sorduklarında "Yâ Resûlallah! Secdeniz o kadar çok uzadı ki, Allahü teâlânın rûhunuzu kabz ettiğini zannettim" dedim. O zaman Resûl-i ekrem; "Cebrâil geldi ve beni müjdeledi ve Allahü teâlânın şöyle buyurduğunu bildirdi: (Kim, sana salât getirirse, ben de ona rahmet ederim. Kim sana selâm getirirse, ben de ona eman veririm.) Bunun için şükür secdesi yaptım" buyurdu.

Bu hadis-i şerifi rivâyet eden Abdurrahmân bin Avf (radıyallahü anh), Fil vak'asından on sene sonra doğdu. Hicretin otuzikinci senesinde, Hazreti Osman'ın hilâfeti zamanında, yetmişbeş yaşında iken vefât etti. Hazreti Osman onu, Baki' kabristanına defnetti. Abdurrahmân bin Avf, sağlığında bir günde otuz köle birden azâd ederdi. Aşere-i mübeşşereden ve Hazreti Osman'ı halife seçen altı kişiden biri idi.

Bu hadis-i şeriften anlaşıldığına göre, Resûlullah efendimize salât ve selâm getirmek, en efdal amellerden ve en üstün zikirlerdendir. Peygamber efendimiz buyurdu ki:

"Kim bana bir defa salât ve selâm getirirse, Allahü teâlâ ona on rahmet eder."

Diğer bir rivâyette ise, "Duâ, semâ ile yer arasında mevkuf kalır. Ancak bana salât ve selâm getirilirse tekrar yükselir" buyuruldu.

Diğer bir hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Dört şey kötülüktür (cefâdır). Ayakta bevl etmek, namazdan ayrılmadan alnını silmek, müezzinle beraber ezan okumamak, yanında ismim zikredildiğinde, bana salât ve selâm getirmemek."

Salât; Allahtan rahmet, meleklerden istiğfar, insanlardan duâdır.