Tâbiînin Büyüklerinden Muhammed Bin Vasi

Çok az konuşurdu...
Bu mübarek zat her zaman, "Allah'ım, bizi senden uzaklaştıracak rızıktan sana sığınırım" diye dua ederdi.
Riyâzet sâhibiydi. Kuru ekmeği suya batırır yerdi ve; "Buna kanâat eden, insanlara muhtâc olmaz" derdi. Çok şükür ederdi. Bacağında yara çıkmıştı. Biri görüp, "Sana acıyorum" deyince, "Ben de bu yaranın gözümde veya dilimde çıkmadığına şükrediyorum" buyurdu.
Ölümden çok korkup, âhiret hayatına hazırlanırdı. İbret almak niyetiyle her cuma kabirleri ziyâret ederdi. "Pazartesi günleri ziyâret etsen daha iyi olmaz mı?" dediklerinde, "Meyyitler cuma, perşembe ve cumartesi günleri kendilerini ziyâret edenleri tanır" buyurdu.
Çok az konuşur, konuşunca da hikmetli söz söylerdi. Bir gün Mâlik bin Dinâr'a buyurdu ki: "İnsanlara karşı dili korumak, gümüş ve altını korumaktan zordur."
Bir kimse Muhammed bin Vâsi'den nasihat istedi. "Dünyâ ve âhiret sultanı olmanı tavsiye ederim" buyurdu. Adam "Bu nasıl olur?" diye sorunca "Dünyâda zâhid ol, yani kimseye tamah etme, herkesi muhtâc gör. İşte o zaman sen dünyâyı istemediğin için, zengin, ihtiyaçsız ve padişahsın. Böyle olan dünyâ ve âhiret sultanı olur" buyurdu.

"Ecelim yakın, amelim kötü!"
Basra kadısı ve vâlisi olan Bilâl bin Ebû Bürde'nin "Kader hakkında görüşün nedir?" suâline "Etrafındaki mezarlıklara bak, onlar kader ile meşgûl değiller" cevâbını verdi.
Nasılsınız?" dediler, "Ecelim yakın, emelim sonsuz, amelim kötü" cevâbını verdi.
Bu mübarek zat, ölümü ânında; "Ey kardeşler, size selâm olsun! Allahü teâlânın affına mazhar olmazsam, varacağım yer Cehennemdir" dedi ve Kelime-i şehadeti söyleyerek ruhunu teslim etti...