Hadis-i şerifte, (Duâ etmek, ibâdetdir) buyuruldu. Kabûl olmazsa da, sevâp hâsıl olur. Duanın kabûl olması için şartlar vardır: Helâl yemelidir. Harâm lokma yiyenin duası kırk gün kabûl olmaz. Dua ihtiyâcı gideren, saadete kavuşturan kapının anahtarıdır. Bu anahtarın dişleri, helâl lokmadır. Dua ederken, kalp uyanık olmalı, kabul edileceğine inanmalıdır. Söylediğinden haberi olmayan gâfilin duası kabul olmaz. Duadan evvel tevbe ve istiğfâr etmelidir. Duanın kabûlü için acele etmemelidir. Duaya devâm etmeli, usanmamalıdır.

Allahü teâlâ, dua etmeyi ve dua edeni sever. Kabûl ettiği hâlde, istenileni vermeyi geciktirerek, duanın ve sevâbının çok olmasını ister. Duayı, hiç olmazsa, yedi kere tekrâr etmelidir. Râhat ve huzûr zamânlarında çok dua edenin, dert ve belâ zamânlarındaki duaları çabuk kabûl olur. Duadan evvel, Allahü teâlâya hamd ve Resûlullaha salât ve selâm söylemelidir. Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" duaya başlarken, (Sübhâne Rabbiyel aliyyil a'lel-Vehhâb) derdi.

Evvelâ, günâhlarına tevbe etmeli, sonra bütün mü'minlerin sıhhat ve selâmetleri için dua etmeli ve her dileğini söyleyip, vermesini cân ve gönülden istemelidir. Kalbine gelen hayırlı şeyi istemeli, söylediğinin manasını öğrenmelidir. Dua, bir temenni olmamalı, istediği şeye kavuşturacak sebeplere yapışmalıdır. Sebeplere yapışmadan yapılan dua kabûl olmaz. Buna dua denmez. Fâidesiz temenni denir. Ümit edilmeyen şeyi istemeye temenni denir. Ümit edilen şeyi istemeye recâ denir. İstenilen şeyin sebeplerine kavuşturmasını dilemelidir. Hadis-i şerifte, (Çalışmadan dua eden, silâhsız harbe giden gibidir)buyuruldu.

Abdest alıp, diz üstüne, kıbleye karşı oturup, elleri göğüs hizâsında ileri uzatıp, avuçları semâya karşı açıp, Peygamberlere ve evliyâya tevessül ederek, Onların hâtırları ve hürmetleri için istemeli, sonunda (Âmin)demelidir. Her şeyden önce, af ve mağfiret ve âfiyet için dua etmelidir. Bunların hepsini ihtivâ eden çok kıymetli dua, (Allahümme rabbenâ âti-nâ fiddünyâ haseneten ve fil-âhıreti haseneten ve kı-nâ azâbennâr)dır.