hlâssız amel, ibâdet kabul edilmez. Nitekim Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Ebû Hüreyre’nin (radıyallahü anh) rivâyet ettiği bir hadîs-i şerîfte buyurdu ki: 

“Kıyâmet günü, kendisine dünyâda mal verilmiş olan bir kimse getirilir. Kendisine, 'sana mal vermiştim, ne yaptın?' denir. 'İnfâk ettim, sadaka verdim, ama niyetim, insanların beni cömert ve civanmert sanmaları idi. Böylece gösterişte bulundum. İnsanlar benim için cömert ve ne iyi insan dediler' der. 'Bugün sana onların hiçbirinin faydası var mı?' buyurulur... Bir başkasını getirirler. Yiğit, gözüpek, birisidir. Kendisine, 'seni yiğit, kahraman yapmadım mı?' buyurulur. 'Evet' der. 'Ne yaptın?' buyurulur. 'Harb ettim, canımı tehlikeye attım. Kanım aktı. Bununla beraber bana yiğit denmesini istedim' der. Sonra kendisine, 'onların demesi seni azaptan menedemez sözlerinin sana faydası olmaz' buyurulur... Sonra bir başkasını getirirler. Allahü teâlâ ona ilim vermiştir. 'Sana verilen ilmi ne yaptın?' denir, 'öğrendim ve başkalarına öğrettim' der. 'Sen ilmi, bana âlim desinler diye öğrendin ve öğrettin, o ilimden sana ne fayda var?' denir. Yani hepinizin maksadı riya, gösteriş, desinler ve bizden iyilikle konuşsunlar idi. Dünyâda maksatlarınıza kavuştunuz..."

Resûlullah efendimiz gözünün nûru ve ciğerparesi Fâtıma-tüz-Zehrâ (radıyallahü anhâ) vefât edince, cenâzesini Emîr-ül-mü’minîn Ali, Hasan, Hüseyin ve Ebû Zer Gıfârî (radıyallahü anhüm) gece vakti dışarı çıkarıp defnettiler ve geri döndüler. Sabah olunca Emîr-ül-mü’minîn Ali (radıyallahü anh) kabristana geldi ve; “Ey mezarlık halkı, Allahü teâlânın selâmı, üzerinize olsun! Mallarınız taksim edildi, evlerinize başkaları oturdu, hanımlarınız başkaları ile evlendi. Bizden size haber bunlardır. Sizden, bize ne haberler vardır?” buyurdu. Gizli bir ses duydu: 

“Ve aleykesselâm ey Ali! Yediklerimiz bize kâr kaldı. Âhirete gönderdiklerimizi bulduk, vârislere bıraktıklarımızı ziyan eyledik...”